สามีไร้รัก

บทที่ 3 รู้แต่แสร้งโง่

“ที่รักคะ คุณกลับมาแล้ว มาเหนื่อยๆ ตาเตรียมน้ำอุ่นให้อาบนะ” ทันทีเมื่อเห็นกวินเดินเข้ามาภายในบ้านเธอก็รีบวิ่งเข้าไปและรับเสื้อสูทของเขามาถือเอาไว้แบบที่ชอบทำเป็นประจำ เธอยิ้มแย้มแสร้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เรียกผมกวินก็พอมั้ง”

“แต่ตาเรียกคุณแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะคะ จะให้มาเปลี่ยนตอนนี้ก็คงยาก” ถึงแม้จะพูดแบบนั้นไปแต่ช่วงหลัง ๆ มานี้เธอเองก็ไม่ได้เรียกเขาว่าที่รักเหมือนกัน เพราะเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะเอ่ยเรียก

“แล้วแต่คุณเถอะว่าจะเรียกอะไร” กวินพูดอย่างเหนื่อยใจและสาวเท้าขึ้นไปบนห้อง เพราะเวลาโกรธหญิงสาวจะเรียกชื่อ พอเวลาดีก็จะเรียกเขาว่าที่รักมักจะเป็นอย่างนี้เสมอมา

ลลิตามองสามีเดินขึ้นไปด้วยสายตาที่ตัดพ้อทั้งที่เมื่อก่อนเขาขอร้องให้เธอเรียกเขาว่าที่รักเองด้วยซ้ำ และเขาเองก็เรียกเธอว่าที่รัก ทำไมตอนนี้มันเปลี่ยนไปขนาดนี้มีแต่เธอที่ยังรักเขาเหมือนเดิมไม่ว่าจะเป็นวันแรกหรือจนถึงทุกวันนี้หัวใจเธอก็มีให้เขาแค่คนเดียวเท่านั้น ไม่เคยคิดที่จะหมดรักเลย

“คุณคงไม่ลืมว่าอีกสองวันต้องออกงานการกุศลของคุณหญิงภาด้วยกันใช่ไหม” กวินพูดออกมาอย่างช้า ๆ เพราะรู้สึกสบายตัวเมื่อลลิตานวดบ่าให้

“ค่ะตาจำได้”

“ผมก็หวังว่าคุณจะไม่ทำให้งานเสียนะ และอย่าแสดงอาการไม่เหมาะสมด้วยล่ะ ไม่รู้ว่าคุณจะหึงหวงอะไรผมนักหนา ผมละกลัวคุณจะไปอาละวาดให้ผมเสียหน้าเหลือเกิน” เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาลลิตาไปอาละวาดพวกผู้หญิงทุกคนที่กวินข้องแวะด้วย จนเขาเหนื่อยหน่าย คนไหนหญิงสาวจับได้เขาก็เลิกและเปลี่ยนใหม่เป็นอีหรอบนี้อยู่เสมอมา

“ค่ะ ตาจะระวังตัว อาบน้ำต่อเถอะค่ะตาจะนวดให้นะ” เธอพูดเสียงแผ่วเบาและนวดไหล่และบ่าสามีอย่างพิถีพิถันก่อนที่เธอจะหยุดนิ่ง เพราะอยู่ดีๆ กวินก็จับมือเธอและดึงให้ลงมาอยู่ในอ่างด้วยกัน

“วันนี้คุณดูเปลี่ยนไปนะ ดูว่านอนสอนง่ายจัง” กวินมองหน้าภรรยาและยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ตาก็เหมือนเดิมค่ะ” เธอพูดเสียงเบาและหัวใจเต้นแรงเพราะการแนบชิดแบบนี้มันทำให้เธอใจเต้นแรงเสียเหลือเกิน เพราะหลายปีแล้วที่เธอกับเขาไม่ได้ใกล้ชิดแบบนี้ด้วยกันเลย แต่อีกใจก็อยากผลักออกไม่รู้เป็นเพราะอะไร

“วันนี้คุณดูสวยแปลกตาดีด้วย ไปทำอะไรมาเหรอครับ” กวินยังคงพูดและใช้มือมาวางลงบนเนินอกที่นู่นเด่นสะดุดตายิ่งเสื้อตัวบางโดนน้ำมันก็ยิ่งแนบไปกับลำตัว จนเผยให้เห็นเนินอกที่ขาวอมชมพูดสะท้านสายตาอยู่ในขณะนี้

“ตาก็เหมือนเดิม ทะ ที่รัก” เสียงเธอหายลงไปในลำคอเมื่อกวินบดจูบลงมาที่ริมฝีปากของเธออย่างจาบจ้วง

อ่า~ ความรู้สึกนี้เธอไม่ได้รู้สึกมานานแล้ว นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมาเลยก็ว่าได้ที่เขาจูบเธอและแนบชิดกันอยู่แบบนี้ แต่ทำไมเธอไม่มีความสุขเลยล่ะ ทั้งที่เฝ้ารอให้เขาทำหน้าที่สามีมาตั้งนาน

“คืนนี้คุณอยากนอนกับผมไหม” กวินพูดเสียงแหบพร่าและไล้ริมฝีจูบไปตามคอเรียวและเนินอกสวย

“ค่ะ ถ้ากวินอนุญาต”

“เด็กดีจัง” กวินพูดเสียงได้ใจและกระชากเสื้อตัวเล็กของหญิงสาวออกจนเผยให้เห็นเต้าอวบที่เขามักจะละเลย แต่วันนี้กลับมาเห็นอีกครั้งและตอนนี้มันล้นมือจนใจแทบหาย เป็นเพราะไม่ได้เห็นมานานหรือยังไงกันมันถึงได้สวยขนาดนี้ ที่ผ่านมาทำไมเขาถึงได้พลาดของดีแบบนี้ไป

“สวยจัง”

“อะ อื้อ” ลลิตาครางในลำคอเมื่อลิ้นร้อนตวัดเข้ามาเลียส่วนปลายปทุมถันทั้งสองข้างสลับไปมา

ลิ้นร้อนสัมผัสทั้งดูดกัดและขบเม้มจนเกิดเป็นรอยจ้ำ ๆ กวินยิ้มมุมปากเมื่อเห็นลลิตาอ่อนระทวยอยู่อ้อมแขนของเขาไม่ได้ผลักไสเหมือนแต่ก่อน มือหนากำลังเคลื่อนลงไปที่เนินเนื้อสามเหลี่ยมต้องหยุดชะงักเมื่อสายโทรศัพท์ดังเรียกเข้าขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน เขาทำท่าไม่สนใจและตั้งใจที่จะมอบบทรักให้กับภรรยาที่เขาลืมไปนานเสียนานว่ามีเธออยู่

แต่สายโทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด เขาจึงสบถด้วยความหงุดหงิด และหยิบโทรศัพท์มารับสายและลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำโดยเผยให้เห็นสัดส่วนทั้งหมดแก่สายตาของลลิตาที่เธอกำลังร้องประท้วงในใจว่าให้เขากลับมา แต่อีกใจก็รู้สึกโล่งอกแปลก ๆ

“ขอโทษนะตาไว้เราค่อยคุยกันทีหลัง” กวินหันมาเอ่ยเสียงนิ่งและเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกห้องแทน

ลลิตาทำอะไรไม่ได้เธอได้แต่ลุกขึ้นอาบน้ำและไล่น้ำตาที่ไหลลงมา วันนี้เขาอ่อนโยนกับเธอวันนี้มันเกือบกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วแท้ ๆ แต่ทำไมกันใจอยากให้เขากลับมา แต่อีกใจเธอกลับต่อต้านแปลก ๆ เพราะแบบนี้หรือเปล่าเขาถึงไม่แตะต้องเธอเลย มีหลายครั้งที่เธอกับเขาเกือบได้ทำหน้าที่สามีภรรยาบนเตียง แต่ก็เป็นเธออีกครั้งที่ต่อต้าน พยายามปล่อยใจแล้วเหมือนกวินจะรู้เขาถึงได้หงุดหงิดเธอแทบจะทุกครั้ง พอนานวันเข้าเขาก็เริ่มเฉยชาและออกไปหากินข้างนอกแทน

เธอลุกขึ้นและอาบน้ำล้างฟองสบู่ออกจนสะอาดและหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาม้วนเก็บเป็นปม ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าคืนนี้เธอจะต้องนอนกับเขาให้ได้ เผื่อความรู้สึกแบบนี้จะได้หายไป มันอาจจะเป็นเพราะโดนเขานอกใจหลายต่อหลายครั้ง ใจถึงได้ต่อต้านแปลก ๆ แบบนี้ก็ได้

พอออกมาใจหล่อนแทบหาย เพราะในห้องใหญ่มันโล่งไม่มีเจ้าของห้องอยู่ทั้งที่เมื่อกี้เขายังอยู่แท้ ๆ

“กวิน..” เธอเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยเสียงที่สั่นเครือและปาดน้ำตาออกจากใบหน้าและเดินกลับห้องของตัวเอง

และเป็นอีกหนึ่งคืนที่เธอต้องนอนกอดตัวเองด้วยความเศร้าโศกอย่างเช่นทุกวัน

****************************

เรื่องนี้ไม่มีนอกใจจริง ๆ ค่ะ

สิ่งที่เห็นอาจจะไม่เป็นแบบที่เราคิดก็ได้

รอติดตามกันนะคะว่าทำไม สปอยล์เยอะเดี๋ยวมันไม่สนุกอีก แฮะ แฮะ