“หายไปไหนนะ โทรศัพท์ก็ไม่รับสาย ไม่รู้หรือไงว่าวันนี้มันวันอะไร” บุณณดาเริ่มจะหัวเสียมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากพยายามติดต่อกานต์ไปหลายสาย แต่ชายหนุ่มกลับไม่รับสายเธอเสียนี่
เริ่มกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุข อย่าให้รู้นะว่าแอบทำตัวไม่น่ารักลับหลังเธอ แม่จะตีกระบาลให้แยกออกจากกัน
“อีกครั้งเดียวนะเฮีย ครั้งสุดท้ายนะเฮีย ถ้าไม่รับสายต้อง เราได้เห็นดีกัน” จิ้มนิ้วลงบนรายชื่อโชว์หราอยู่บนหน้าจอ
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อไปในขณะนี้....
“อีเฮียกานต์!” บุณณดาร้องออกมาอย่างโมโหขั้นสุด ร่างบางผุดลุกขึ้นยืน ฉวยกระเป๋าพร้อมด้วยกุญแจรถเดินดุ่มๆ ออกจากห้องทำงานไป แต่เมื่อเปิดประตูออกมากลับพบว่าพี่ชายรออยู่หน้าประตู
“อ้าวต้อง! จะไปไหน พี่ว่าจะมาหาพอดี”
“พี่ตามมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“มีสิ ช่วยไปคุยงานกับคุณก่อเกียรติแทนพี่หน่อย พอดีรักโทรมาเหมือนจะปวดท้องน่ะ” บุณณดาทิ้งกานต์ไว้ทีหลัง ยังไงงานก็ต้องมาก่
