บุณณดานั่งมองดวงอาทิตย์กำลังเคลื่อนตัวต่ำเข้าสู่ทิวเขาที่ขึ้นสลับกัน แสงสว่างเรืองรองค่อยๆ หรี่ลงทีละนิด นกกาหมู่มากเริ่มโบยบินพากันกลับสู่รังนอน ร่างบางโอนเอนไปตามแรงรั้งของชายข้างกายเข้าสู่อ้อมอกกว้างอบอุ่น
“เฮียไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันที่ต้องมานั่งดูพระอาทิตย์ตกแบบนี้เลย และยังไม่นึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าภาพมันจะเป็นยังไง แต่วันนี้กลับได้มานั่งทำอะไรแบบนี้กับคนที่เฮียรัก” จุมพิตลงบนเรือนผมสวยยืนยันคำพูดของตัวเอง
ใครจะคิดว่าผู้ชายเจ้าชู้ที่ออกล่าเหยื่อหลังพระอาทิตย์ตกดิน วันหนึ่งจะต้องมานั่งดูพระอาทิตย์เคลื่อนตัวลงต่ำลาลับขอบฟ้าแบบนี้
“ผิดกับต้อง ที่รอวันจะได้มานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินกับผู้ชายที่ตัวเองรักทุกวัน คงเป็นอะไรที่โรแมนติกน่าดู”
“แล้วโรแมนติกไหมล่ะ”
“คงไม่มีอะไรโรแมนติกไปมากกว่าการขอแต่งงานในห้องน้ำแล้วล่ะค่ะ” กานต์หัวเราะออกมา นั่งโยกตัวโอบกอดบุณณดาไว้ ก็วันนั้นเขารีบนี่น่ากลัวเสีย
