ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่ปี ปัญหาการจราจรของประเทศภายในเมืองหลวงก็ดูเหมือนจะแก้ปัญหาไม่ได้สักที แม้จะมีรถไฟฟ้าหรือรถไฟใต้ดิน ก็ไม่ได้ช่วยให้การจราจรที่แน่นขนัดเบาบางลงได้เลย แม้เวลานี้จะเลยช่วงเวลาเร่งด่วนไปแล้วถึงสองชั่วโมง แต่การจราจรก็ไม่ได้โล่งแต่อย่างใด
บุณณดาเคาะนิ้วเล่นกับพวงมาลัยรถด้วยความเซ็ง หันมองออกไปนอกรถระวังรอสัญญาณไฟจราจรเป็นสีเขียว สายตาของหญิงสาวก็ไปสะดุดเข้ากับรถจักรยานยนต์ด้านขวามือ ที่มีชายหญิงนั่งซ้อนท้ายกันมา
ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังโอบกอดผู้ชายที่ทำหน้าที่เป็นคนขับไว้ ส่วนผู้ชายก็ยื่นมือมาลูบขาให้ผู้หญิง พร้อมทั้งพูดคุยอะไรกันสักอย่าง บุณณดาเห็นรอยยิ้มของคนทั้งคู่ผ่านกระจกของหมวกกันน็อคที่เปิดออกก็ยิ้มตามออกมา
นี่ใช่ไหม ความสุขที่ไม่จำเป็นต้องมีรถหรูคันโก้ ขอแค่ได้อยู่กับคนที่เรารัก ไม่ว่าจะร้อนขนาดไหน จะลำบากเพียงใด ก็พร้อมจะเดินฝ่ามันไปด้วยกัน
แล้วเธอล่ะ...คว
