43. เสียใจ

1249 คำ

43 ร่างโตยืนสูบบุหรี่ยังไม่หมดม้วนดีก็ดับบุหรี่ทิ้ง แล้วเดินเข้าไปในห้อง เขากวาดตามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบร่างบางในห้องนอน เดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี ห้องรับแขก ห้องครัว ห้องต่างๆ ก็ไม่เห็น "จะไปไหน!!!" คาเดนเปิดประตูห้องพักตะโกนถามร่างบาง ที่กำลังยืนรอลิฟต์ "กลับบ้าน" เธอหันมามองร่างโต แล้วตอบเสียงเบา ด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย "กลับมานี่!" เขาสั่งเสียงเข้ม สายตาน่ากลัว "ก็คุณคาเดนไม่อยากให้ขนมอยู่ด้วย" "อย่าให้ฉันพูดครั้งที่สอง" เขาพยายามกดอารมณ์ ไม่อยากโกรธไปมากกว่านี้ ติ๊ง! ขณะที่ร่างบางกำลังยืนคิดอยู่นั้น ลิฟต์ก็เปิดออกพอดี "...." เธอเม้มปากแน่นชั่งใจว่าจะขึ้นลิฟต์ลงไปชั้นล่าง หรือกลับไปหาคนตัวโตที่กำลังเดือดดาลอยู่ตอนนี้ "เข้าไป เดี๋ยวคนเห็น" สุดท้ายเธอก็เดินกลับไปหาเขา ผลักร่างโตให้รีบเข้าไปในห้องพัก กลัวผู้หญิงเดินมาเห็นแผงอกล่ำ แค่ผู้หญิงที่เขามีอยู่ก็เยอะมากพอจนเธอรับมือไม่ไหว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม