หลังจากที่เมเปิ้ลนั้นถามมาเฟียหนุ่มถึงความเป็นมาของเลขาสาวของเขาแล้วเธอเองก็ไม่ได้ถามอะไรต่อถึงแม้ว่าในใจของเธอนั้นจะรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าผู้หญิงคนนี้ก็ตามแต่ถ้าให้แยกระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวเธอเองก็พอที่จะเข้าใจได้
ก๊อกก๊อกก๊อก
“ เข้ามา ”
เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มดังขึ้นและคนด้านในก็เอ่ยอนุญาตคนด้านนอกจึงเปิดเข้ามาทันทีตามที่ได้รับอนุญาตร่างเล็ก ของเลขาสาวเดินถือถาดกาแฟและน้ำส้มมาให้ผู้เป็นนาย
“ น้ำส้มของคุณเมเปิ้ลค่ะ ”
ลิลลี่เลขาสาวเดินมาหาเมเปิ้ลที่นั่งอยู่ตรงโซฟาภายในห้องทำงานของเจ้านายตัวเองและวางแก้วน้ำส้มกับขนมไว้ตรงหน้าเธอ
” ขอบคุณ “
เมเปิ้ลจึงตอบขอบคุณไปตามมารยาท และเลขาสาวก็ระบายยิ้มให้เธอแต่เป็นรอยยิ้มเหมือนคนที่ไม่เต็มใจจะยิ้ม
” กาแฟของท่านประธานค่ะ “
และเธอก็เดินเอากาแฟมาวางตรงหน้ามาเฟียหนุ่มแต่วันนี้ลิลลี่นั้นใส่ชุดที่ เป็นเสื้อเชิ้ตแต่เธอน
