“จ้ะ... ”
มาลีพยักหน้า จะขัดอะไรได้ เพราะหล่อนเป็นคนขอติดรถมาเอง ถนนเส้นนี้ถึงแม้จะเปลี่ยว แต่อันที่จริงก็มีรถตู้วิ่งผ่าน บางทีหล่อนอาจจะต่อรถตู้ไปเอง แต่ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว ไม่รู้ว่ารถตู้คิวสุดท้ายที่วิ่งเข้ากรุงเทพฯ ยังมีอยู่หรือเปล่า
“ข้าชื่อเอ็มนะ... เอ็งชื่ออะไร”
ชายหนุ่มรูปร่างสันทัด ผิวขาวเหมือนคนเหนือ รีบแนะนำตัวเอง เพราะรู้สึกถูกชะตากับมาลีตั้งแต่แรกเห็น
“ฉันชื่อมาลีจ้ะ”
มาลีตอบ หล่อนรู้สึกกลัวที่รู้ว่ารถวิ่งออกมาจากเส้นทางอันเป็นจุดหมาย แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ
อึดใจสั้นๆ ต่อมา
รถแล่นมาจอดยังจุดพักรถ แลเห็นรถสิบล้อและรถพ่วงหลายคันจอดเรียงรายอยู่ข้างทางซึ่งเป็นเพิงพักหลังเล็กๆ มีอยู่ด้วยกันหลายหลัง สองข้างทางเป็นร้านขายลาบและร้านเหล้าเบียร์ตั้งเรียงราย เป็นจุดที่รู้กันว่าบรรดาสิงห์รถบรรทุกใช้เป็นที่พักรถ บ้างก็ผูกเปลนอนข้างรถ บ้างก็นอนในรถ ที่นั่งล้อมวงกินเหล้าเมายาก็มี แต่ละคนกำลัง
