แม่ค้าเป็นหญิงวัยกลางคนร่างอวบ ยกก๊วยเตี๋ยว
สองชามออกมาเสริฟลงบนโต๊ะ
“ว้าว... น่ากินจัง”
มาลีสูดกลิ่นควันที่ลอยโชยออกมาจากชาม กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของเส้นหมี่ขาวลวกที่เจืออยู่กับกลิ่นกระเทียมเจียวจางๆ ช่างหอมจับใจ ยั่วน้ำลายคนหิวเป็นที่สุด นานแล้วที่หล่อนไม่ได้เจอรสชาติแบบนี้ เรียบง่ายแต่อร่อย
“กินสิพี่ไช้... ”
มาลีบอกพลางเอื้อมหยิบช้อนกับตะเกียบจากกล่องใส่ช้อน ยื่นให้หนุ่มนักดนตรีหน้าตี๋
มาลีลงมือกินก่อน ไช้นั่งมองหญิงสาวกินก๋วยเตี๋ยวล่วงหน้าไปก่อนด้วยความเอร็ดอร่อย
“ไม่กินหรือพี่ไช้... ชักช้าเดี๋ยวเส้นอืดหมดนะ”
มาลีเตือน ไช้ยิ้ม ช้อนสายตาขึ้นมองหน้าหล่อน เพิ่งค้นพบว่าบางครั้งความสุขของคนเขาก็เกิดขึ้นได้ง่ายๆ จากการนั่งมองคนที่รักกินก๋วยเตี๋ยว ไอ้ไช้รู้ชัดเจนแล้วว่าหัวใจของมันหลงรักผู้หญิงที่ชื่อ ‘มาลี’ คนนี้เข้าแล้ว
ในเวลาเดียวกันนั้น
ที่ร้านเหล้าของนางกุหลาบ ผู้พันพิศาล
