คิดว่ามาลีเป็นม่าย หล่อนคงกำลังว้าเหว่และเปลี่ยวเหงาในอารมณ์เป็นธรรมดา
“ใครจะเห็นล่ะ... เอ็งลืมไปหรือยังไงว่าวันนี้ตลาดปิด ข้างนอกก็ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน ในห้องนี้เป็นสำนักงานส่วนตัวของข้า รับรองว่าไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่มย่ามหรอกนะ”
“เสี่ยเบิ้มกล่อมพลางขยับลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินอ้อมมาหามาลีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม มีเพียงโต๊ะทำงานกั้นกลางเอาไว้
“ยอมให้เสี่ยชื่นใจแล้วเอ็งจะได้ขายของฟรีตลอดปี แต่มีข้อแม้ว่าเอ็งจะต้องส่งส่วยเสี่ยอาทิตย์ละครั้ง เสี่ยจะพาไปเปิดโรงแรมเอากันข้างนอกก็ได้ แต่วันนี้เสี่ยจะเอาในห้องนี้”
มือใหญ่โอบไหล่ของมาลีแล้วจูงมือให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ พามานั่งลงที่โซฟากลางห้อง
“เอ็งสวยจัง... ลูกยังเล็กอยู่ใช่ไหม ดูสิ... นมเอ็งคัดเป่งเชียว... ปวดหรือเปล่า... ข้าอยากช่วยดูดให้”
เสี่ยเบิ้มรั้งร่างเอิบอิ่มของมาลีมากอดจูบ กดจมูกไซ้ซอกคอของหล่อนเสียงดังฟืดฟาดอย่างหิวกระหาย
ตอนแรกมาลี
