สปอร์ตคาร์คันหรูหักเลี้ยวเข้าจอดบริเวณหน้าอาณาเขตบ้านโบราณหลังเก่า เทียนหอมอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศส เธอไม่ได้ซื้อคอนโดหรือเช่าหอเพราะบ้านเก่าบรรพบุรุษไม่ห่างไกลเรือนปั้นหยามาก
“ขอบคุณนะพี่ลม” คนตัวเล็กว่าพลางปลดเข็มขัดนิรภัย
“เดี๋ยวสิ”
“คะ…ว่าไง” เสียงทุ้มหยุดเธอไว้
“ขอนอนที่นี่ได้ไหม” วงหน้าหล่อเหลาถูไถลาดไหล่บางอ้อนเธอไม่ต่างกับลูกแมวตัวหนึ่ง
“อะไรเนี่ย อย่ามาเหลี่ยมจัดใส่เทียนนะ”
“ได้ไหม กว่าพี่จะขับรถกลับบ้านอาบน้ำเข้านอน โหเกือบสองชั่วโมงไม่สงสารเหรอ”
“ก็เทียนบอกพี่แต่แรกแล้วว่าเราไม่ควรดื่ม แต่พี่ดื้อไง”
“นะครับคนดี”
“…” คำพูดเขาทำเอาเทียนหอมนิ่งครู่หนึ่ง หญิงสาวเม้มริมฝีปากเพราะคิดหนัก ดวงตาคู่หวานแหงนมองท้องฟ้าก็ดึกอย่างที่เขาบอกแต่ขืนให้พายุอยู่ที่นี่ต่อ มีหวังคืนนี้เธอไม่น่ารอด คงกลายเป็นเหยื่อตกถึงท้องชายเจ้าเล่ห์
“อย่าคิดสิเทียน… นะ คืนเดียวเอง”
“ก็พี่
