แก้วนรีป้อนข้าวต้มเขาจนหมดชาม เธอยิ้มกว้าง คิดว่าอีกไม่นานเขาคงหายเป็นปกติ
ตลอดหลายวันแก้วนรีคอยดูแลเผด็จเป็นอย่างดี แต่อาการเขากลับไม่ดีขึ้น ร่างกายของเผด็จร้อนยังกับไฟแผดเผา ใบหน้าซีดเซียว มีไข้อยู่ตลอดเวลา
เธอว้าวุ่นใจอย่างหนัก จะพาเขาออกจากที่นี่ก็ยากลำบากนัก ลุงกับป้าก็พยายามต้มยาและหายามารักษาแต่อาการของเขาก็ยังไม่ดีขึ้น
“ป้าว่าต้องพาไปรักษาในเมือง ขืนปล่อยทิ้งไว้แบบนี้อาการจะยิ่งทรุดหนักกว่าเก่า”
“หนูก็อยากทำแบบนั้นค่ะ แต่ไม่รู้ว่าหากคุณเผด็จเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล พวกที่ตามไล่ฆ่าจะ...”
เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนสะดุ้ง ในขณะที่ แก้วนรียังพูดไม่ทันจบ
“คุณเธียร!”
เธออุทานอย่างดีใจ คาดหวังอยู่แล้วว่าเขาจะต้องมาช่วยเหลือเธอกับเผด็จ เพราะเธียรเป็นลูกน้องที่เผด็จไว้ใจมากที่สุด
“รีบไปเถอะครับ”
เธียรพูดอย่างสุภาพ แล้วจัดการนำร่างของเผด็จไปรักษาโรงพยาบาลในเมืองได้อย่า
