Gambling or Love 7
2101 คำ
Ep.7
Jane talk.
"เธอชื่ออะไร? " ผู้ชายคนที่ซื้อฉันมาในราคาห้าหมื่นถามขึ้นหลังจากที่เราพึ่งทำภารกิจเสร็จสิ้นไปได้ไม่นาน อึดเหมือนกันนะหมอนี่ ทำฉันเสร็จไปกับเขาตั้งสี่รอบแหนะ น่าทึ่งมาก แล้วก็ฟินสุดๆ เลยล่ะ
ตอนนี้ฉันนอนเอาหน้าซบลงที่อกเปลือยเปล่าของเขาพร้อมกับเอามือสะกิดยอดอกเขาเล่น ก่อนจะตอบคำถามเขาไป
"เจนค่ะ แล้วคุณล่ะคะ? " ฉันตอบเขาแล้วถามเขากลับ ใช่ค่ะ เรามีอะไรกัน แต่เราทั้งคู่ยังไม่รู้จักชื่อกัน
"คิว" เขาตอบกลับมาสั้นๆ
"คุณรู้หรอคะ ว่าฉันขาย? " ฉันถามเขาตรงๆ ไปในสิ่งที่ฉันสงสัย คืออยากรู้ว่ามันดูกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอว่าใครขายไม่ขาย
"ไม่รู้" เขาตอบ
"เอ้า เห็นตอนแรกคุณถามฉันว่าเท่าไหร่? " ฉันพูดไป เห็นถามแบบนั้นก็คิดว่ารู้ซะอีก
"ตอนแรกฉันแค่สงสัย แต่ตอนนี้รู้แล้ว" เขาตอบฉันกลับมา ส่วนฉันก็พยักหน้ารับรู้ มันไม่ได้ซีเรียสอะไรนี่นา รู้หรือไม่รู้มันก็เรื่องของเขา ขอแค่ฉันได้เงินฉันก็โอเคแล้ว
"แล้วเธอทำงานนี้มานานหรือยัง? " เขาถามขึ้นต่อหลังจากที่เราทั้งคู่เงียบไปสักพัก
"ก็ไม่นาน ตอนฉันเข้าเรียนปีหนึ่งเทอมสองนี่แหละ ตอนนี้ฉันก็เรียนอยู่ปีสองแล้ว และฉันก็รับงานไม่บ่อยด้วย เพราะฉันต้องเรียน จะรับแค่ตอนจำเป็นน่ะ เอ่อ...ถ้าเมื่อกี้ฉันบริการไม่ดี ฉันก็ขอโทษด้วยนะ" ฉันเล่าให้เขาฟัง แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า ที่เขาถามแบบนี้คือฉันทำได้ไม่ดีหรอวะ ฉันว่าฉันก็ทำได้ดีสุดๆ แล้วนะ ขึ้นให้ตั้งหลายครั้ง เล่นท่ายากด้วยอีก
"เปล่าๆ เธอทำมันได้ดีมาก ฉันชอบ" เขาพูดบอกฉัน เฮ้ออออ~ โล่งอกไปที นึกว่าจะโดนต่อว่าซะอีก
"ขอบคุณนะ" ฉันพูดแล้วยื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มเขา
"แต่ฉันสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง" เขาพูด ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา ซึ่งเขาก็มองฉันอยู่ก่อนแล้ว
"สงสัยว่า? " ฉันถามเขาพร้อมกับทำหน้างง ฉันมีเรื่องอะไรให้สงสัยงั้นหรอ พึ่งรู้จักกันเอง
"เธอบอกว่ารับงานแค่จำเป็น หมายถึงเธอไม่ได้ทำงานตลอดหรอ? " เขาถามฉัน
"อืม ไม่ได้รับตลอด ฉันรับแค่ตอนที่ต้องการเงินน่ะ" ฉันตอบเขาไปแบบสบายๆ ก็นึกว่าเรื่องอะไร
"จริงๆ เธอทำงานพาร์ทไทม์ปกติก็ได้เงินแล้วนี่" เขาพูดแล้วก้มลงมามองหน้าฉัน
"ก็เคยทำนะ แต่มันไม่พอ เฮ้อ..." ฉันพูดแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะพูดต่อ
"เอาเป็นว่าฉันมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินมากๆ เลยละกัน ฉันก็เลยต้องทำงานนี้" ฉันตอบเขาไปอย่างตัดบท เขาไม่ใช่คนแรกหรอกนะที่ถามฉันแบบนี้ ส่วนมากฉันก็ตอบไปตามที่ฉันตอบได้นั่นแหละ ไม่ซีเรียสอะไร
"เรื่องจำเป็นอะไร? " แต่เขาก็ยังถามฉันต่อไม่หยุด จะอยากรู้เรื่องของฉันอะไรขนาดนั้นนะ
"นี่คุณอยากรู้เรื่องผู้หญิงแบบนี้ทุกคนเลยหรือไง? " ฉันพูดว่าเขาขำๆ
"บอกไม่ได้หรอ? "
"บอกได้ แต่ไม่บอก" ที่ฉันไม่บอกคือฉันไม่ต้องการให้ใครมาสงสารฉัน ไม่อยากให้ใครมาว่าพ่อ-แม่ฉันไม่ดี จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วก้มลงไปจุ๊บปากเขาหนึ่งที
จุ๊บ!
"ฉันกลับก่อนดีกว่า" พูดจบฉันก็ลุกขึ้นเดินด้วยร่างเปลือยเปล่าไปแต่งตัว เพื่อที่จะกลับหอนอน ส่วนเขาก็ลุกขึ้นไปแต่งตัวเหมือนกัน
"เอาเลขบัญชีเธอมา" เขาพูดหลังจากที่เราทั้งคู่แต่งตัวเสร็จแล้ว
"คะ? " ฉันถามย้ำอีกที กลัวจะฟังผิด
"เอาเลขบัญชีมา ฉันไม่มีเงินสด จะโอนเงินให้" เขาพูดอธิบายกับฉัน
"อ๋อออ" ฉันหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาค้นหาเลขบัญชีที่เคยบันทึกไว้แล้วส่งให้เขา จากนั้นเขาก็ทำการโอนเงินให้ฉันเลยทันที
ติ้ง
"เข้ายัง? " เขาถามฉัน
"เข้าแล้วค่ะ เสียงข้อความมันแจ้งละ" ฉันบอกโดยไม่ได้ดูโทรศัพท์เพราะมัวแต่ใส่รองเท้าอยู่
"โอเค แล้วกลับยังไง? " เขาถามฉันขึ้นมาอีกครั้ง
"กลับแท็กซี่แหละค่ะ ถ้าคุณใจดีจะไปส่งก็ได้นะคะ" ฉันพูดแกล้งเผื่อเขาไปส่งจริงๆ จะได้ประหยัดค่าแท็กซี่ไปในตัว
"ก็ได้ เดี๋ยวฉันไปส่ง" เขาพูดแล้วกระตุกยิ้มขึ้นมานิดๆ
"ใจดีจัง" ฉันส่งยิ้มบางๆ ให้เขาเป็นการขอบคุณ
04.30 น.
อารี แมนชั่น
หลังจากนั้นฉันก็บอกทางกลับหอพักของฉันกับเขา เขาก็ขับรถเข้ามาส่งจนถึงหน้าหอเลย
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ"
"…" เขาพยักหน้ารับคำขอบคุณให้ฉันเล็กน้อย จากนั้นฉันก็พูดต่อ
"แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ฉันพูดแล้วเอื้อมตัวไปหอมแก้มเขา ก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินลงจากรถสุดหรูของเขา เป็นบุญตูดแล้วอีเจนเอ๊ย รถราคาเป็นสิบๆ ล้าน อย่างน้อยฉันก็มีวาสนาได้นั่งแหละวะ
"บ๊ายบายค่ะ" ฉันยกมือขึ้นมาแล้วโบกลาเขา จากนั้นเขาก็ขับรถออกไปเลย ถือว่าวันนี้โชคดีที่ได้ลูกค้าระดับพรีเมี่ยม งานดี เงินเยอะ อีเจนปลื้มมากค่ะ ฉันหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูเวลาพร้อมกับเดินขึ้นห้องไปด้วย แต่ก็ต้องตกใจกับข้อความที่แจ้งอยู่หน้าจอ
"แปดหมื่น!!! " ใช่แล้วค่ะ ยอดเงินที่ถูกโอนเข้ามาเมื่อกี้มันคือยอดแปดหมื่น ไม่ใช่ห้าหมื่นตามที่คุยกันไว้ตั้งแต่แรก
"ดูผิดหรือเปล่าวะ? " ฉันลองดูดีๆ อีกทีว่าฉันตาฝาดไปหรือเปล่า แต่ก็ไม่นะ จำนวนเงินมันคือแปดหมื่นจริงๆ แต่เอ๊ะ! มีเขียนในแอปไว้ด้วยอะว่า
'ที่เหลือคือทิป ฉันชอบมาก'
อ๋อออ...แบบนี้นี่เอง จากนั้นฉันก็เดินเข้าห้องตัวเองอย่างสบายอารมณ์ ส่วนอีกิ๊ฟยังไม่กลับมา คงจะไปค้างกับหนุ่มๆ ที่ไหนอีกตามเคย ฉันเข้าไปอาบน้ำ แล้วก็หาอะไรในตู้เย็นกินนิดหน่อยๆ อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเข้านอนไป พรุ่งนี้ไม่มีเรียน จะตื่นกี่โมงก็ได้~
14.30 น.
"อีเจน ตื่นมาแดกข้าว นอนอะไรนักหนาวะ" เสียงอีกิ๊ฟปลุกฉันดังขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังนอนหลับอย่างสบายๆ
"อืออออ~ กี่โมงละวะ? " ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วถามมันกลับด้วยอาการสะลึมสะลือ
"บ่ายสองครึ่ง มาๆ กินข้าวก่อนค่อยนอนต่อ" อีกิ๊ฟพูดพร้อมกับเทกับข้าวใส่จาน
"เออ แปรงฟันก่อน" ฉันพูดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
"ให้ไวๆ "
"กลับมากี่โมงวะ มึงอะ? " ฉันถามอีกิ๊ฟพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามมัน ห้องฉันที่ฉันเช่าอยู่กับมันเนี่ยก็คือห้องสี่เหลี่ยมธรรมดาๆ นี่แหละค่ะ แต่มันมีโต๊ะกินข้าว แล้วก็มีโซนครัวเล็กๆ ให้ มีระเบียง มีห้องน้ำ ไม่หรูหรอกแต่ก็พออยู่ได้
"เที่ยงอะ" มันตอบก่อนจะตักข้าวเข้าปาก ฉันพยักหน้ารับรู้แล้วลงมือกินข้าว ระหว่างกินข้าวฉันกับกิ๊ฟก็มีเรื่องคุยเรื่องเม้าส์กันบ้างตามประสาผู้หญิง
"ว่าแต่มึงเถอะ เมื่อคืนไปกับใคร กูเห็นนะ" กิ๊ฟพูดแซ็วขึ้นหลังจากที่เรากินข้าวอิ่มแล้ว
"ก็ตามที่เห็นนั้นแหละ55" ฉันพูดหลังจากนั้นฉันกับมันก็หัวเราะคิกคัก อย่างถูกใจ
"เป็นไงวะ ใหญ่มะ? " มันถามต่อพร้อมกับทำหน้าตื่นเต้น
"มากกกกกก" อยากจะใส่ก. ไก่สักล้านตัว แต่มันจะดูเว่อร์ไป
"จริงหรอวะ? "
"กูจะโกหกมึงเพื่อ? "
"แล้วมันส์ปะ? " มันยังถามต่อ
"อันนี้สุดๆ ให้ สิบ สิบ สิบ ไปเลยค่ะ" ฉันพูดแล้วทำหน้าฟินสุดๆ ใส่มัน จากนั้นเราก็เมาส์กันไปเรื่อย แต่ก็ไม่พ้นเรื่องผู้ชายหรอก
"เออมึง เอาเลขบัญชีมึงมา เดี๋ยวกูโอนเงินคืน" ฉันบอกกิ๊ฟหลังจากที่คิดว่าฉันมีเงินคืนมันแล้ว ก็ควรคืนให้เร็วที่สุด
"เฮ้ย กูบอกว่ากูไม่รีบ แล้วมึงมีเงินไง๊? "
"มีๆ ได้มาเมื่อคืน"
"ได้มา? ได้มาจากไหนวะ? " อีกิ๊ฟถามพร้อมทำหน้าสงสัย จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องเมื่อคืนให้มันฟัง จนมาถึงตอนจ่ายเงิน
"แปดหมื่น!!! " กิ๊ฟร้องออกมาอย่างตกใจ
"เออ แปดหมื่น"
"ให้เยอะจังวะ"
"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนที่เขาถามกูก็เรียกไปสูงๆ เผื่อต่อรอง แต่ดันตกลงเฉย แถมทิปกูมาด้วยนะมึง" ฉันพูด
"ดีว่ะ ทำไมกูไม่โชคดีแบบนี้เหมือนมึงบ้าง"
"ให้ชีวิตกูโชคดีบ้างเถอะ อีดอก" ฉันพูดแล้วด่ามันไปแบบขำๆ
"เออ กูยอมก็ได้ เย็นนี้ไปกินหมูกระทะกันมั้ย? " มันพูดแล้วมันก็ชวนฉันไปกินหมูกระทะ
"จัดไป เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง" ฉันตอบตกลงไป เพราะฉันก็อยากเหมือนกัน ไม่ได้กินนานละ ถือโอกาสเลี้ยงขอบคุณมันที่ให้เงินฉันยืมละกัน ช่วงนี้ก็งดรับงานไปยาวๆ เลย รับแต่พริ๊ตตี้แล้วก็งานแก้เอกสารก็พอ
***ถ้าแม่-พ่อไม่โทรมาขอเงินเยอะๆ อีกอะนะ ดอกจันทร์ไว้เลยเน้นๆ
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป~
12.30 น.
Wolf club.
"อ้าวเจน" เจ๊วาวทักฉันขึ้นทันทีหลังจากบ่นและสั่งงานลูกน้องเสร็จ แล้วหันมาเจอฉัน
"สวัสดีค่ะ ขี้บ่นจังเลยนะเจ๊ ยังไม่แก่สักหน่อย" ฉันยกมือไหว้เจ๊วาวก่อนจะพูดแซ็วเจ๊แกนิดหน่อย
"เจ๊ก็ไม่อยากบ่นหรอก แต่เด็กมันทำงานไม่ได้เรื่องนี่เจน" เจ๊วาวพูดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา ส่วนฉันก็เดินไปนั่งตาม
"ใจเย็นๆ นะเจ๊ เดี๋ยวก็ดีเองแหละ" ฉันพูด
"ก็คงงั้น ว่าแต่...เจนมาวันนี้ มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ? หรือว่า..จะมาของาน? " เจ๊วาวพูดพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างตื่นเต้น จริงอยู่ที่เจ๊ไม่ได้บังคับฉันแต่เจ๊ก็อยากให้ฉันรับ เพราะลูกค้าส่วนหนึ่งจะระบุว่าต้องการฉัน แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อฉันปฏิเสธ เจ๊วาวก็ต้องขัดใจลูกค้าและหาคนอื่นให้แทน
"ไม่ใช่หรอกเจ๊ ฉันแค่แวะมาเล่นด้วยเฉยๆ คิดถึงน่ะ" ฉันพูดบอกเจ๊วาวไป ถ้าฉันว่างจากเรียนหรือทำงาน ฉันก็มักจะเข้ามาหาเจ๊วาว เข้ามาพูดคุยกับเจ๊แก ฉันว่ามันก็สบายใจไปอีกแบบ
"แย่จัง นึกว่าจะมาของานทำซะอีก ลูกค้าบ่นคิดถึงเจนกันหลายคนเลย" เจ๊วาวพูดแล้วทำหน้าเสียดาย ก่อนจะพูดต่อ
"แล้วนี่ยัยกิ๊ฟไม่มาด้วยหรอ? "
"เดี๋ยวมันมาเจ๊ เห็นว่าเมื่อคืนหนักไปหน่อย" ฉันบอกเจ๊วาว ก็อีกิ๊ฟมันจะรับงานค่อนข้างบ่อย แล้วเมื่อคืนมันก็รับ มันกลับมาถึงห้องมันก็บ่น ว่าลูกค้าโคตรอึด เอาตั้งหลายยก ไม่รู้จักพอ แต่ดีที่ทิปหนัก
"ฮ่าๆ แต่ก็ทิปหนักใช่มั้ยล่ะ" เจ๊วาวขำหน่อยๆ ก่อนจะพูด
"ใช่เจ๊ เออเจ๊ เจ๊ต้องทำไรอีกมั้ย ฉันว่าจะชวนไปกินข้าวน่ะ" ฉันตอบและพูดกับเจ๊วาวไป
"เสร็จแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว รอตอนค่ำทีเดียว" เจ๊วาวพูด
"งั้นไปกินข้าวกัน"
"โอเคจ๊ะ ไปรอเจ๊ที่รถนะ เดี๋ยวเจ๊ขึ้นไปหยิบกระเป๋าแป๊ปนึง" พูดจบเจ๊วาวก็ลุกเดินขึ้นไปที่ห้องทำงาน ส่วนฉันก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาอีกิ๊ฟให้ไปเจอกันที่นู้นเลย ก่อนจะเดินออกไปรอเจ๊วาวที่หน้า club.
- ผู้เขียน
