เสียงทักทาย ดูไม่เก่งเหมือนข้างล่าง ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางค์ทำให้เห็นรอยช้ำชัดเจน
“เจ็บมั้ยเรา เขียวช้ำอมม่วงขนาดนี้ “ นายถามด้วยเสียงนุ่มนวลขัดกับตัวใหญ่และหน้าดุเหลือเกิน
“ ไม่เจ็บแล้วค่ะ แต่มันคงช้ำมาก ถึงได้เปลี่ยนสีแบบนี้ “ คนฟังพยักหน้ารับรู้ แต่ยังไม่ปล่อยมือที่จับคางเอาไว้ จนเธอต้องถอยหลังหนี
“นิ่งๆสิ อยู่เฉยๆเป็นไหม “ ระยะห่างไม่ถึงฟุตทำให้เธอหวั่นใจ ไม่คิดว่าจะได้เห็นใบหน้าของนายใกล้ขนาดนี้มาก่อน
“มองเอาไว้ จำหน้าฉันให้ขึ้นใจ ว่าฉันคนนี้ชื่อจอมทัพ เป็นเจ้านายของเธอ “ รอยยิ้มเยาะเย้ยทำให้คนถูกจับคางสะบัดหน้างอนทันที ไม่รู้ว่าห่วง หรือเรียกมาบอกว่าเค้าเป็นเจ้านาย
“รับทราบค่ะ คุณจอมทัพ ดิฉันไปได้หรือยัง “ เค้าส่ายหน้าและเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน แล้วสั่งให้เธอนั่งลง
“มานั่งตรงนี้สิ “ เค้าบอกกับเธอ แล้วเปิดแฟ้มสมัครงานของเธอ ขึ้นมา
“ทำไมสมัครตำแหน่งช่างฝ่ายผลิต ทำไมไม่
