เสียงร้องไห้ดังออกมาคล้ายจะขาดใจ จอมทัพพาคนในอ้อมกอดมานั่งข้างนอก ปล่อยให้เธอร้องไห้ให้เต็มที่ ความสูญเสียที่ประเมินค่าทางความรู้สึกไม่ได้ มันเป็นแบบนี้ ในวัยเด็ก แม่ที่หายไปทำให้เด็กชายจอมทัพ นอนร้องไห้อยู่หลายคืน หากแต่ผู้เป็นพ่อ กลับฟูมฟักให้ลูกชายคนนี้กล้าแกร่ง และยืนหยัดมาได้จนถึงทุกวันนี้
“ป๊า แก่แล้ว ใช้ชีวิตมาคุ้มแล้วลูก คนตาย ตายไปแล้ว ก็ไม่รับรู้อะไร คนอยู่ต่างหาก ที่ต้องแบกรับความเจ็บช้ำ และความสูญเสีย หากวันใดที่ป๊าเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ลูกอย่าร้องไห้นาน เพราะป๊าไม่ได้ไปไหนไกลเลย ป๊าอยู่ในเลือดเนื้อ ในชีวิตของลูก เพียงแต่ลูกมองไม่เห็นป๊า เท่านั้นเอง “
ผู้เป็นพ่อบอกลูกชายคนเดียว ในวันที่ว่างจากงาน วันที่ทานข้าวเย็นร่วมกัน บทสนทนาเรื่อยเปื่อย กลายเป็นคำบอกสอน ให้ลูกชายคนเดียวได้รับรู้ และมีสติตลอดเวลา
ใบหน้าสวยที่ร้องไห้อย่างหนัก ตาบวมจนแทบจะปิด จมูกแดงจนน่าสงสารเหลือเกิน
