วันนี้องค์ราชินีรานาทรงสอนนีน่าเรื่องมารยาทในการรับประทานอาหารด้วยองค์เองและมารยาทในการต้อน
รับและการทักทายที่เป็นรูปแบบเฉพาะของชาวคาดาร์ ถึงแม้จะค่อนข้างลำบากไปสักหน่อย แต่นีน่าก็ทำได้ดีจนองค์ราชินีออกปากชม
“เก่งมากนีน่า”
“ขอบพระทัยเพคะ”
นีน่าเผยรอยยิ้มบางๆ ดวงตาคู่สวยดูเปี่ยมไปด้วยความสุขไม่เหมือนคราวแรกที่องค์ราชินีรานาได้พบ และองค์ราชินีก็สังเกตเห็นมาตั้งแต่เช้าแล้ว
“นีน่า วันนี้เจ้าดูมีความสุข ดวงตาของเจ้าเป็นประกายสดใสมีเรื่องอะไรที่น่ายินดีอย่างนั้นหรือ”
“เอ่อ คือหม่อมฉัน”
นีน่าลำบากใจที่จะตอบออกไปตามความเป็นจริง หากแต่ก็คงเป็นการไม่สมควรหากต้องพูดปดต่อองค์ราชินี
“ว่าไงนีน่า”
“เมื่อคืนท่านชีคเสด็จมาเพคะ”
ดวงตาขององค์ราชินีรานาเบิกกว้างในคราวแรกก่อนจะเลือนหายไปในชั่วเสี้ยววินาที พลางสั่นหน้าน้อยๆ อย่างอ่อนอกอ่อนใจ
“จริงๆ เลยนะหลานของเรา”
“องค์ราชินีทรงอย่าลงโทษท่านชีคเลยน
