องค์ราชินีรานาถึงกับพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ออกมา ไม่บ่อยครั้งนักที่องค์ราชินีจะแสดงท่าทางเหน็ดเหนื่อยใจเช่นนี้ นี่ถ้าอยู่ต่อหน้าองค์วาลิด องค์ราชินีเองก็คงถูกพระสวามีตำหนิไปแล้วเพราะอาการถอนหายใจต่อหน้าคนอื่นเช่นนี้
“เอาเถอะนีน่า เราจะไม่ลงทัณฑ์ท่านชีคของเจ้าหรอก”
“ขอบพระทัยเพคะ”
เมื่อองค์ราชินีรานารับปากแบบนั้น รอยยิ้มจึงปรากฏขึ้นที่เรียวปากอวบอิ่มของนีน่า หญิงสาวมององค์ราชินีด้วยความซาบซึ้งใจ
‘ปกป้องกันดีจริงๆ เลยนะ’
องค์ราชินีส่ายหน้าเบาๆ พลางยิ้มเอ็นดู ก่อนจะเรียกให้นางกำนัลหยิบโทรศัพท์มือถือมาให้
“หยิบโทรศัพท์ให้เราหน่อย”
“นี่เพคะ”
นางกำนัลยื่นโทรศัพท์มือถือให้องค์ราชินีรานา องค์ราชินีรับเอาไว้ก่อนจะกดโทร.ออก เพียงไม่นานปลายสายก็กดรับ
“พ่ะย่ะค่ะท่านน้า”
“นีน่าต้องการโทร.หาครอบครัว หลานจะว่าอย่างไร”
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง สักพักก็ตอบกลับมา
“กระหม่อมขอคุยกับนีน่าหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”
