“ไหนคุณบอกว่าจะไปไงล่ะนีน่า ก็ไปสิ ผมอนุญาต”
ร่างสูงสง่าบอกเสียงเรียบ ทว่าภายใบหน้าเรียบเฉยนั้น แววตาของเขากลับเผยแววขบขัน แต่ก็เป็นแค่ครู่เดียวก่อนจะเลือนหายไปราวกับว่าไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน
หญิงสาวตวัดสายตามองคนสูงกว่าอย่างขุ่นเคือง แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนเอ่ยปากอนุญาตให้ไปได้ เธอก็จะไป นีน่าคิดว่าเขาอนุญาตให้เธอไปที่ไหนก็ได้ตามที่ใจของเธอปรารถนา และแน่นอนว่าเธอต้องการไปให้พ้นจากวังของเขา ร่างบอบบางข่มอาการอับอายเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจลุกจากอ่างอาบน้ำทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่า เท้าเล็กเดินห่างจากอ่างอาบน้ำได้เพียงแค่สามก้าว ไม่ทันถึงบริเวณที่แขวนเสื้อผ้าเอาไว้เลยด้วยซ้ำ ร่างสูงที่ไม่ทราบว่าเขาขยับตัวตั้งแต่เมื่อไร เข้าประชิดตัวเธอจากทางด้านหลัง ตวัดท่อนแขนกำยำโอบล้อมรอบเอวของเธอเอาไว้ แล้วรั้งร่างของเธอเข้าชิดแผ่นอกแข็งแกร่ง นีน่าร้องเรียกคนสูงกว่าอย่างตื่นตระหนก
“ฝ่าบาท!”
“เรียกผมทำไมนี
