นีน่าปฏิเสธเลยไม่ได้ว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกหวาดหวั่นขณะที่ก้าวตามทาราเข้ามาในเขตตำหนักฝ่ายใน ความโออ่าและความงดงามของสถานที่ไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกจรรโลงใจทว่ากลับทำให้รู้สึกตื่นกลัว ในขณะเดียวกันสิ่งที่เธอกำลังตื่นกลัวมากกว่าสถานที่นั่นก็คือคนที่เธอต้องไปพบ
องค์ราชินีรานา
นีน่ายังคงขยับเท้ามาเรื่อยๆ ผ่านประตูบานแล้วบานเล่า จนกระทั่งถึงห้องโถงใหญ่ ตรงโซฟาตัวยาวที่มองปราดเดียวก็ทราบว่าราคาสูงลิ่วและต้องทำจากวัสดุชั้นดีเยี่ยม มีสตรีใบหน้างดงามในชุดประจำชาติของประเทศคาดาร์นั่งอยู่ตรงนั้น มือที่ประสานกันเอาไว้ด้านหน้าของหญิงสาวเริ่มมีเหงื่อซึม ร่างบอบบางเริ่มเก็บอาการตื่นกลัวเอาไว้ไม่ไหว เท้าเล็กหยุดชะงักขึ้นมาเสียดื้อๆ ทาราจึงหยุดเท้าแล้วหันมาหาหญิงสาว
“ไม่เป็นไรค่ะคุณนีน่า มาเถอะค่ะ”
ดวงตาคู่สวยสบสายตากับทารา นีน่าเผลอกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่แต่เท้าเล็กก็ยังไม่ทันได้ขยับ จนกระทั่งองค์ราชินีร
