ปราชญ์ถูกหญิงสาวตบหน้า ไม่เจ็บแต่เผยรอยยิ้มมุมปากที่สามารถกีดกันผู้ชายคนใหม่ของมาลินออกได้สำเร็จชั่วคราว และเรื่องที่เขาพูดเป็นความจริง เธอเป็นผู้หญิงของเขา คนทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจจนหมดสิ้น!
“อยากกินข้าวมากก็กินไปคนเดียวเถอะ ฉันเหม็นขี้หน้านาย นายปราชญ์”
มาลินโกรธเกลียดผู้ชายปากร้ายกาจ ทว่าไม่ทันร่างบอบบางจะพ้นออกจากวงแขนแข็งแกร่ง เขารวบตัวเธอนั่งบนตักแกร่งพร้อมซุกใบหน้าคมสันคลอเคลียซอกคอขาวเนียนอย่างกลั่นแกล้ง
“เธอเป็นผู้หญิงของผม ตั้งแต่ที่นอนกับผมแล้วละ ปฏิเสธไม่ได้แล้วละ มาลินที่รัก”
“ตอนนั้น นายบีบบังคับฉันต่างหากล่ะ ปล่อย”
ใบหน้าร้อนวูบวาบ สัมผัสถึงมือหนาแสนซุกซนพยายามสอดภายใต้ผ้าเนื้อชั้นดีถึงผิวเนื้อพรมลื่นเสมือนผ้าแพรน่าหลงใหล
“ตอนนี้ผมไม่สนใจอยากอาหารตรงหน้าแล้วสิ สิ่งเดียวที่ผมสนใจคือคุณลิน อาหารเช้าของผมที่อยากกินทุกวันทุกคืน” ดวงตาของปราชญ์แพรวพราวระยับก่อนกดจูบปาก
