ระบบครับ ผมรวยแล้ว?

ย้ายออก

จินเดินออกมาทันทีเมื่อกล่าวจบ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ค่อยชินสำหรับการลาออกครั้งแรกของเขา แต่เมื่อคิดได้ตนเองก็ไม่มีอะไรทีกลัวอีก เพราะเมื่อมีเงินขนาดนี้ยังไงก็สามารถซื้อตึกหรือใช้ชีวิตอยู่ไปจนตายได้เลย

จินแวะซื้อกับข้าวนิดหน่อย

เมื่อได้กับข้าวแล้ว เขาก็ตรงไปที่พักทันทีเพราะตอนนี้ ตนมีแผนที่จะย้ายออกทันที เขาต้องใช้ชีวิตจนๆไปกับหอพักเก่าๆที่สภาพไม่ค่อยดีนัก แถมยังมีเจ้าของหอที่ดุร้ายและด่าทุกเมื่อ แต่ไม่แปลกใจเพราะทุกวันเจ้าของหอต้องประเชิญหน้ากับลูกหอที่อารมณ์ไม่ดี ซึ่งเป็นแบบทุกครั้งจึงทำให้เจ้าของหอเปลี่ยนไป

จิน ก็เป็นหนึ่งในลูกหอที่ค่อนข้างนิสัยเสีย แต่ไม่ถึงขั้นทางวาจา เพราะเมื่อครบเดือนเมื่อไหร่เขาจะพยายามหลีกเลี่ยงค่าเช่าเพราะยังไงช่วงนั้นเขาไม่มีเงิน แต่ตอนนี้มันต่างกัน ตอนนี้เขารวยแล้ว ตนจะรีบออกจากที่นี่และจ่ายค่าเช่าที่ค้างให้หมด

.

.

.

.

ใช้เวลาไม่นานในการขึ้นแท็กซี่มายังที่นี่ ปรากฏให้เห็นหอที่ตั้งอยู่บริเวณชุมชน สภาพหอค่อนข้างเรียกได้ว่าทรุดโทรม ซึ่งนั่นเป็นเรื่องปกติ แต่ที่แปลกก็คือที่แห่งนี้มีคนอาศัยอยู่นับร้อย ได้ยังไงทั้งที่สภาพหอเป็นอย่างนี้

จิน เดินเข้าไปเพื่อที่จะไปแจ้งและเก็บของในทันที เขาไม่อยากอยู่ที่นี่นานนัก ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบหรือรังเกียจอะไรขนาดนั้น แต่ถ้าเขาอยู่ที่นี่นานเกินไป ไม่แน่ว่าอาจจะโดนตามหรืออะไรซักอย่างที่ทำให้เขาหมดสิทธิ์ในการใช้ชีวิตใหม่ สัญชาตญาณตนเองคิดแบบนั้น เพราะยังไงคนในหอนี้ก็แปลกๆอยู่ด้วย….

“ แสดงรหัสด้วย”

มาถึงหน้าหอก็ปรากฏให้เห็นชายอ้วนที่สวมชุดรปพ. ซึ่งถึงแม้สภาพหอจะเป็นอย่างนี้แต่ความปลอดภัยก็ถือได้ว่าพอใช้ ละมั้ง…

จิน ทำการหยิบคีย์การ์ดที่เจ้าของหอเคยให้เขาไว้ แสดงให้รปพ.คนนั้นดู แต่ดูเหมือนว่ารปพ.จะดูแค่ผ่านๆ และบอกว่าผ่านไปได้แค่นั้น ซึ่งตัวเองก็ไม่ได้ตกใจอะไรเพราะมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่แล้ว

.

.

.

.

จิน เข้ามาอยู่ในห้องตนเองและเก็บของเรียบร้อยแล้วซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานเพราะของใช้ในห้องก็ไม่ได้มีเยอะอะไรด้วย ส่วนเรื่องที่จะแจ้งเจ้าของหอว่าจะย้ายออก เนื่องจากว่าเขาไปดูที่ห้องของเจ้าของแล้วแต่ไม่พบเธอ จึงมาเก็บของก่อนและเมื่อเสร็จก็จะโทรหา

ตูด… ตูด… ตูด….

ไม่รอช้าเมื่อสำรวจว่าไม่ต้องการอะไรในการย้ายออก จินก็โทรหาเธอทันที

“… ฮัลโหล ใครคะ?”

เสียงแรกของปลายสายคือเสียงอันทรงเสน่ห์และมีความยั่วยวน จิน เมื่อได้ยินเสียงนี้ทีไรก็อดสั่นเทาออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าของหอพักปฎิเสธไม่ได้เลยว่าเธอมีรูปร่างที่ค่อนข้างสวยและเซ็กซี่ ถึงแม้เธอจะอายุมากแล้ว แต่นั่นก็ไม่สามารถลบความเซ็กซี่ของเธอออกไปได้เลย แถมดูเหมือนว่าอายุของเธอนั้น จะยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามสำหรับจินด้วย

“ สวัสดีครับผมห้อง 161 นะครับ ผมว่าจะย้ายออกวันนี้ครับ ช่วยทำเรื่องให้หน่อยได้ไหมครับ?”

“….อ๋อ.. ย้ายออก? มีตังจ่ายหรือเปล่า ถ้าแกยังจ่ายค่าเช่ายังไม่หมดก็ไม่ต้องออก!”

เมื่อได้ยินเสียงจิน เธอก็จำได้ จินคือลูกหอของเธอ ผู้ชายคนนี้ถึงแม้จะหน้าตาหล่อแต่เธอไม่อยู่วันปฏิบัติต่อเขาดีกว่าลูกหอคนอื่นๆแน่ แถมชายคนนี้ยังค้างค่าเช่าสองเดือน! ถ้าอยากจะออกต้องจ่ายให้ครบก่อน นี่เธอใจดีแค่ไหนแล้วที่ยังไม่ให้จ่ายมาถึงวันนี้!

“ ได้ครับจะรับโอนไหมครับ ผมต้องรีบออกวันนี้”

จินตอบกลับทันทีถึงแม้ว่าเขาจะค่อนข้างอ่อนไหวกับเสียงของเธอแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา

“……..”

มีนาเงียบไปสักพักและตกใจกับสิ่งที่เขาพูด เธอรู้จักนิสัยจินดี เขาเป็นคนค่อนข้างจิตใจดีและขยันขันแข็งแต่ไม่รู้ทำไมเงินที่ขยันทำงานมาหายไปหมด ซึ่งนั้นเธอจึงบ่นและด่าเขาเป็นบางครั้งแต่ก็เพื่อให้เขาจ่ายตามกำหนด แต่ดูเหมือนว่าเธอจะใจดีเกินไป เธอยอมให้เขาปล่อยค้างค่าเช่าถึงสองเดือน

แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เขาถึงจะย้ายออก แถมยังบอกว่าจะจ่ายค่าเช่าที่เหลือให้ด้วยทั้งๆที่เดือนก่อนหน้านี้ ยังจ่ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

‘ หรือว่าถูกหวย?’

มีนา คิดเงียบๆในใจ

ถึงแม้เธอจะค่อนข้างแก่ แต่เธอก็มีความมั่นใจในความสวยตัวเอง เมื่อคิดถึงว่าจินนั้นรวยจากการถูกลอตเตอรี่ หัวใจของเธอก็เริ่มเต้น เธอไม่ใช่หญิงสาววัยรุ่นที่จะตื่นเต้นไปกับผู้ชายรวยๆ แต่มันอดไม่ได้จริงๆเมื่อผู้ชายหล่ออย่างเขามีเงิน แต่แล้วเธอก็รีบสายหัวสะบัดความคิดนั้นไปทันที เธอรู้ตัวเองว่าเธอแก่แล้ว เด็กอย่างเขาจะมาชอบเธอได้อย่างไร

‘ คิดอะไรของเธอเนี่ยมีนา!! เธอรุ่นป้าเขาเลยนะ’

มีนา ต้องทนทุกข์ทรมานกับลูกหอและผู้อยู่อาศัยรอบข้างป่วนประสาทเธอ หรือไม่ก็บิดจ่ายเงิน แต่มีเขาคนเดียวที่ค่อนข้างปกติจากคนเหล่านั้น ถึงแม้จะไม่ยอมจ่ายค่าเช่าแต่ก็เป็นคนอัธยาศัยดีและเป็นคนขยันทำงานถึงไม่รู้ว่าเงินเหล่านั้นจะหายไปไหนหมดก็เถอะ…

“ รับโอน เดี๋ยวฉันจะส่งเลขที่บัญชีไปให้ แล้วเธอไปรอที่ห้องฉันนะ ฉันจะรีบไป เดี๋ยวจะได้ทำเรื่องให้”

เมื่อพูดจบเธอก็ตัดสายไปทันที และในวินาทีต่อมา เลขบัญชีธนาคารของเธอก็ถูกส่งมาในแชทส่วนตัว

‘ ทั้งหมด 7000 บาท’

ถึงแม้จะเป็นราคานี้ แต่เขาก็ไม่ได้แปลกใจและคิดว่ามันถูกด้วยซ้ำสำหรับสองเดือน เพราะถึงแม้หอค่อนข้างจะเก่า แต่ห้องนั้นก็กว้างใช้ย่อย แถมยังมีอุปกรณ์ต่างๆที่อำนวยความสะดวกในชีวิตประจำวัน เเละที่ขาดไม่ได้มี Wi-Fi ด้วย!! ซึ่งถือว่าคุ้มสำหรับราคานี้!!

เมื่อโอนและส่งสลิปไปในแชทส่วนตัวของเธอแล้ว จินก็ตรงไปที่ห้องทำงานของเธอทันที เมื่อกี๊ไปดูมาแล้วแต่เธอไม่ได้อยู่ห้อง แต่เขาเชื่อว่าไม่นานเธอต้องกลับมาเนื่องจากเธอว่าอย่างนั้น

ในระหว่างเดินไปห้องก็หยิบมือถือมาตรวจสอบบ้านพักหรือบ้านที่ปล่อยขายใกล้แถวนี้เผื่อเขาจะซื้อทันที ไม่สิ ต้องวันนี้ ส่วนของในห้องค่อยแจ้งบริษัทขนส่งให้มาเก็บอีกที

“กรี๊ดดดดดด!!! ขอโทษค่ะ!!! จะไม่ทำอีกแล้วค่ะ!!”

แต่ทันใดนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องออกมาจากห้องข้างๆ จินยกคิ้วอย่างแปลกใจ แต่แล้วในเวลาต่อมาตนเองก็ได้ยินเสียงทุบตีเกิดขึ้น!

ไม่รอช้าร่างกายของเขาไปก่อนความคิด!

ตุบ!

แต่เมื่อเอาลำตัวไปกระแทกกับประตู มันก็ไม่ขยับซึ่งนั่นหมายความว่าห้องนี้นั้นล็อค จินไม่ละความพยายามเขาทำการถอยหลังสุดและวิ่งไปสุดแรงเกิด!

ตู้มมม!!!!

ประตูถูกแรงเปิดออกอย่างรวดเร็วและพังในที่สุด แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องนั้น เขาทำการมองไปข้างหน้าและกวาดสายตารอบห้อง เป็นดังคาด ตอนนี้กำลังมีชายล่ำบึกที่มีรอยสักเต็มตัว กำลังจิกหัวผู้หญิงและทุบตีอยู่

จินวิ่ง เข้าไปช่วยเธอคนนั้นทันที นี่ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องเข้าใจผิด ถึงแม้จะดูยุ่งเรื่องชาวบ้านมากไปหน่อย แต่เมื่อเห็นรอยฟกซ้ำ เลือดกำเดาไหลออกมาจากจมูก แถมเธอคนนั้นยังมีคราบน้ำตาที่ไหลออกมาเต็มใบหน้า

ตูบ!!

จินง้างกำปั้นสุดและเหวี่ยงไปยังไปหน้าชายล่ำรอยสักทันที ตนทำงานมาเหนื่อยและขยันขันแข็งจึงมีกล้าม ซึ่งหมัดที่เหวี่ยงไป ก็มีแรงไม่ใช่น้อยๆเลย

ชายร่างล่ำเมื่อโดนหมัดแล้วก็ถอยหลังไปสองถึงสามเก้าทันที พร้อมกับแสดงสีหน้าเหยเก มันยกมือมาปาดเลือดกำเดาที่ไหลออกมาพร้อมกับจ้องไปยังจิน ผู้เป็นเจ้าของหมัดนั้น

“แก!!! มายุ่งเรื่องอะไรของผัวเมียว่ะ! อยากตายมากหรือไง!!”

ไม่รอช้าชายร่างล่ำก็พุ่งเข้าหาจินทันที บวกกับตอนนี้มันเดือดดาลเป็นอย่างมากที่คนที่ไหนไม่รู้มาชกหน้ามัน

จินที่เห็นดังนั้นก็เริ่มหน้าถอดสี ตนเองไม่ได้ฝึกด้านการต่อสู้มาจึงไม่สามารถตอบสนองกับหมัดที่พุ่งมาด้วยความเร็วขนาดนั้น และ เขาไม่คิดเลยว่ามันจะตอบสนองเร็วขนาดนี้

‘ นึกว่าจะล้มไปซะอีก ทำไมถึง…’

ฟลั๊วว!!!

จินโดนกำปั้นของมันซัดเข้าไปที่หน้า แต่เนื่องจากว่าเห็นมันจะซัดเข้ามาจึงหลบได้นิดหน่อย ถึงอย่างนั้นก็โดนเข้าเต็มหน้าอยู่ดี

จิน เซไปหนึ่งเก้าพร้อมกับปาดเลือดที่มุมปาก ยังดีที่หมัดมันไม่แรงมาก

‘เจ็บบบบบบบบ ชิบบ’

เอาใหม่ดีกว่า ยังดีที่หมัดมัน ไม่ทำให้เขาถึงตาย

‘ ต้องเก๊กไว้ก่อน เดี๋ยวเธอจะเสียความมั่นใจ’

จินหันขวาไปจ้อง ผู้หญิงที่ถูกผัวเธอทำร้าย ตอนนี้เธอทำหน้าหวาดกลัวและตัวสั่น ตนต้องทำให้เธอเห็น ว่าตนเองนั้นเก่งแค่ไหนเพื่อที่จะให้เธอคลายความกังวล…

เขาจ้องไปยังชายล่ำอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มออกมา ซึ่งนั่นก็ทำให้มันถึงกับชะงัก รอยยิ้มของจินเป็นรอยยิ้มกระหายเลือด นี่แสดงให้เห็นว่าหมัดที่มันชกไปยังหน้าของเขา ไม่ได้ส่งผลกระทบแม้แต่น้อย เมื่อเห็นอย่างนั้นมันก็เริ่มเสียความมั่นใจและหน้าถอดสีในที่สุด เมื่อตระหนักแล้วว่าชายตรงหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ ก็เริ่มที่จะเกรงกลัวเล็กน้อย…