บทที่ 5 ระคนทุกข์2-2

980 คำ

“ช้องนางตั้งสติสิ ตั้งสติ อย่าหลงไปกับฤทธิ์ยา” พลางใช้มือร้อนตบไปที่ใบหน้าสวยเบาๆ แต่มันก็ไม่ได้ผล มิหนำซ้ำมือบางยังปลดกระโปรงตัวสวยให้ออกจากตัว รามันแทบอยากจะบ้าตายกับการกระทำของผู้หญิงตรงหน้า ก่อนตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง โดยรีบสตาร์ตเครื่องยนต์แล้วขับมันพุ่งทะยานไปโรงแรมที่อยู่ไม่ไกลนัก เพราะขืนยังฝืนขับรถต่อไปถึงไร่ เขาคงต้องเป็นบ้า คงทนดูไม่ไหว เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ทนดูภาพยั่วยวนตรงหน้านี้ได้ “อย่าถอดช้องนาง อย่าถอด” เขาร้องบอกเสียงพร่า รีบคว้าข้อมือบางซึ่งพยายามถอดกระโปรงให้หลุดจากตัวเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็พยายามประคับประคองรถให้อยู่นิ่ง คนที่ต้องการด้วยฤทธิ์ยาก็ไม่มีสติหลงเหลือไว้สักนิด ร่างกายร้อนผ่าวดังไฟเผา อยากที่จะได้รับการปลดปล่อย พลันร้องบอกเสียงแหบพร่า “นางร้อน นางร้อน นางอยากถอด” “โอ๊ย!! ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว ถอดอยู่นั่นละ เดี๋ยวพ่อทนไม่ไหวก็ปล้ำมันซะเล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม