เท้าหนารีบเหยียบคันเร่งเพื่อให้รถพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็ว เร็วจนรถคันอื่นๆ ต่างหลบหลีกให้ ไม่นานก็มาถึงจุดหมายปลายทาง ใจแกร่งเต้นตึกตักเมื่อมองหาแล้วไม่พบช้องนางในห้องนั้น พานเดินพล่านมองหาไปทั่ว ไม่นานก็พบ เจ้าหล่อนเดินโซเซ ไปยังทางออก
รามันรีบกระโดดขึ้นรถ ขับตรงไปหาทันที ฝ่ายคนที่เสียใจก็ร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน ไม่ได้รับรู้ว่ามีรถคันหนึ่งกำลังพุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็ว
เมื่อขับรถมาใกล้ รามันก็ชะลอความเร็ว รีบตะโกนบอกเสียงเข้ม
“ช้องนางขึ้นรถ” แต่กลับไม่มีทีท่าว่าเจ้าหล่อนจะได้ยิน ช้องนางยังคงเดินต่ออย่างเหม่อลอยเหมือนร่างไร้วิญญาณ รามันกัดฟันกรอดรีบหักเลี้ยวรถไปขวางหน้า เดินใบหน้าตึงลงมาหาคนที่เพิ่งรู้สึกตัว
“คุณรามัน!!”
“ใช่ ฉันน่ะสิ คิดว่าใครฮะ ขึ้นรถ จะมาเดินให้ไอ้เสี่ยตัณหากลับมันมาฉุดไปหรือไงฮะ” ตะโกนบอก ใจแกร่งกำลังมีกองไฟแห่งความหวงแหน พลางจ้องมองหญ
