“ใครจะไปลืมเธอได้ช้องนาง ฮึ! เจ้าสาวที่ยอมแต่งงานเพราะเงิน ฉันไม่มีวันลืมได้หรอก”
เมื่อโดนวาจาร้ายกาจสาดกระหน่ำทำให้ใจเจ็บ ช้องนางก็ก้มหน้างุด ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตา ปล่อยให้เขาดึงข้อมือปนกระชากไปที่รถ จากนั้นรถคันโตก็พุ่งทะยานออกมาจากโรงพยาบาล
บทที่ 3 มุมที่แตกต่าง
ขณะรถคันโตกำลังแล่นตรงกลับไปยังบ้านพัก ในรถก็มีแต่มีความเงียบ ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายความเงียบงัน
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์เครื่องเก่าของรามันดังขึ้น มือหนาเอื้อมไปหยิบมันแล้วกดรับอย่างไวเพราะเป็นเบอร์คนสำคัญ แล้วก็เอ่ยถามไปสองสามประโยค ก่อนจะรีบวกรถกลับอย่างเร็ว คนนั่งอยู่ๆ ข้างแต่ได้แอบชำเลืองมอง ไม่รู้ว่าใครคือคนที่โทรมา แล้วตอนนี้เขากำลังจะไปที่ไหน
พอเครื่องยนต์ดับลง คนสีหน้าเรียบก็หันมาสั่งเสียงแข็ง
“รออยู่ในรถ ฉันจะไปทำธุระ” พูดจบ ก็ก้าวลงจากรถ
ช้อ
