เรียวปากได้รูปเหยียดยิ้ม แล้วขับรถกลับไปยังบ้านพักของตนเอง ใบหน้านั้นเปื้อนยิ้มมาตลอดทาง ถึงตนจะคิดว่าเจ้าหล่อนคือตัวปัญหา แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าเจ้าหล่อนก็เข้ามาเติมเต็มความสุขให้เขาเช่นกัน
ใบหน้าของคนที่นอนกอดก่ายกันทั้งคืนต่างร้อนผ่าวราวกับเป็นไข้ หัวใจเต้นระรัวเมื่อสบตากันตอนตื่นนอน ต่างคนต่างพูดไม่ออกราวกับใบ้กิน พลันรีบลุกจากเตียง ช้องนางรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ส่วนรามันก็รีบคว้าเสื้อขึ้นมาใส่ แล้วรีบจ้ำอ้าวออกจากห้อง
ใบหน้าคมแดงซ่านลามไปถึงหูขาวสะอ้าน หัวใจเต้นตึกตัก ยิ่งตอนต้องนั่งกินข้าวด้วยกันแล้ว ก็ยิ่งแดง กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นสิ่งที่ตนฝากไว้บนเนื้อตัวนวล
‘นี่เราทำยัยนั่นรุนแรงไปหรือเปล่า ทำไมมันถึงเป็นจ้ำแดงขนาดนั้น’ สายตาเอาแต่จับจ้องไปที่ซอกคอขาวซึ่งมีรอยจ้ำแดง
ช้องนางก็ก้มหน้างุด รู้สึกขัดเขิน ฝ่ายป้าน้อยนั้นก็สงสัยในอาการของคนทั้งคู่ จนต้องเอ่
