“อานางขา แล้วเมื่อไรหนูรีจะได้ไปหาคุณพ่อล่ะคะ หนูรีอยากไปหาคุณพ่อ ทำไมคุณพ่อไม่มาหาหนูรีบ้างเลยคะ” หนูน้อยร้องถามพร้อมแหงนหน้าเฝ้ารอคำตอบ
“คุณพ่อก็อยากมาหาหนูรีนะคะ แต่ท่านติดธุระเลยยังมาหาหนูรีไม่ได้ ท่านรอให้หนูรีไปหาอยู่ เดี๋ยวให้หนูรีเดินให้คล่องกว่านี้ เดี๋ยวอานางจะพาไปหาคุณพ่อรามันเอง” เธอบอกเสียงหวาน ส่งยิ้มให้ ภายในใจรู้สึกสงสารเจ้าหล่อนไม่น้อย ที่ต้องมาเจอเรื่องร้ายแบบนี้ แถมคนที่น่าจะเป็นกำลังให้หนูน้อยได้ดี กลับมาเจอเรื่องราวไม่ต่างกัน หล่อนไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าสวรรค์กำลังพิสูจน์อะไรกับทั้งสองคน ทำไมถึงต้องเจอแต่เรื่องร้ายๆ
เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ช้องนางก็จะเอื้อมไปหยิบนิทานเล่มโปรดของเจ้าหล่อนขึ้นมา แล้วเริ่มเล่านิทาน เพียงไม่กี่นาทีต่อมา เด็กน้อยที่ตั้งใจฟังก็ค่อยปิดเปลือกตาลงแล้วหลับสนิทไป ช้องนางจึงวางหนังสือนิทานลง เอื้อมไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้
