ตาคมสีน้ำตาล จับจ้องสายธารน้ำตาที่เอ่อไหลพราก ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงทิ้งทุกๆเหตุผล และคงประคองน้องเข้ามากอด คงปลอบ ว่าให้น้องเลิกร้องไห้ และเขาคงปลอบออกไป ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้น้องสบายใจ แต่ครั้งนี้เขาจำต้องข่มความรู้สึกพวกนั้นเอาไว้ อยากปลอบก็ต้องเฉย จำต้องละเลย ทั้งๆที่มันตรงข้ามกับหัวใจ ทุกครั้งที่น้องร้องไห้ มันทำให้อกของคนเป็นพี่แทบจะสลาย แต่ทว่า เขาจำต้องปล่อยเอาไว้ เพราะหวังว่าครั้งต่อไป เธอจะเข้มแข็งมากกว่าที่เป็น
"ณัฐรักมัน พี่เลอรักมัน แล้วลดาล่ะ ใครบ้างที่รักลดา"
"ความรักของพี่ คงที่เสมอ.. เธอมีพี่เสมอ แต่พี่อยากให้เธอเป็นคนใหม่ แค่ผู้ชายคนเดียวปล่อยมันไป อย่าให้โอกาสมันกลับมาทำร้ายตัวเอง เธอควรรักตัวเองมากกว่านี้ รักแบบที่พี่รัก แล้วพี่เชื่อว่าสักวัน ความรักดีๆมันจะเข้ามาในชีวิตของเธอเอง.."
"ฮึก.. พี่เลอขอให้ลดาเลิกรักณัฐ.. แล้วพี่เลอล่ะ พี่เลอเลิกรักมันได้ไหม.."
"ขอเว
