ยิ่งน้ำเสียงของเขาเงียบหาย ความร้อนในอก มันก็ยิ่งทวีความมากมาย ปากอิ่มเม้มเข้าหากันอีกครั้ง ในขณะที่ตาสวยยังจับจ้องที่เขานิ่ง แล้วสุดท้าย เขาก็เลือกที่จะทิ้งรอยยิ้มออกมาบางๆ พลางสวมกอดที่ร่างของเธอ
รอยสัมผัสจากผู้ชายคนเดิม แต่ทว่า เธอกลับไม่แน่ใจ ว่าความคิดและความรู้สึกของเขาจะเป็นแบบเดิม
"เธอรู้ไหม.. ว่าชีวิตนี้ สิ่งเดียวที่ผู้ชายอย่างฉันกลัว มันคืออะไร.."
เขาถามจากทางด้านหลัง โดยที่แขนแข็งแรง ยังสวมกอดร่างของเธอเอาไว้ไม่ห่าง เขาวางระดับคางให้อยู่เคียงบริเวณบ่า ทุกคำพูดที่เขาเปร่งออกมา เธอเลยได้ยินมันอย่างชัดเจน
"ฉันกลัวการสูญเสีย.. เพราะฉันเสียพ่อกับแม่ไปในเวลาที่พร้อมๆกัน ชีวิตของฉันไม่เหลือใครแล้วทั้งนั้น จากที่หันกลับหลังแล้วเจอพ่อ หันอีกฝั่งแล้วเจอแม่ แต่ตอนนี้ ครอบครัวของฉันมีเพียงลดา เพราะว่าเขาคือทุกอย่าง ฉันถึงพร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ และถ้าครั้งนี้ฉันจะต้องมาสูญเสียอีกครั้ง
