คนที่กำลังจิบกาแฟอย่างอารมณ์ดีอยู่บนโต๊ะที่ตั้งอยู่ริมระเบียงชะงักค้างทันที เมื่อสายตามองเห็นร่างอรชรในชุดกางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อยืดสีเดียวกันเดินตรงเข้ามาหา หล่อนดูสมส่วนได้อย่างน่าทึ่ง เมเตโออมยิ้มอย่างพอใจ
“มาช้าไปหน่อยนะ วาดดาว”
แม้จะมีเรื่องแคลงใจที่ต้องถามไถ่จากเขา แต่พอเห็นสายตาคมกริบสีทองอร่ามมองจ้องมา สองเท้าของหล่อนก็ดูท่าจะไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเสียกะทันหัน
“ฉัน... ฉันรีบแล้วนะ”
เขาไม่ได้ตอบ แต่กลับไล่สายตามองร่างกายของหล่อนด้วยสายตาที่ทำให้หล่อนลุกเป็นไฟได้อย่างง่ายดาย
“ไหน... ไหนว่าคุณจะหิวยังไงล่ะคะ”
“ก็ดื่มกาแฟอยู่นี่ไง”
วาดดาวหน้าแดงซ่านด้วยความขัดเขิน ก่อนจะถือวิสาสะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงกันข้ามกับเขา
“แล้ว... อาหารเช้าล่ะคะ”
เมเตโอกัดฟันละสายตาจากดวงหน้านวล และกวักมือเรียกบริกร “อยากกินอะไรก็สั่งเอา ตามสบาย”
“ให้ฉันสั่งเผื่อคุณด้วยเลยไหมคะ”
“ก็ถ้าเ
