“ว่ากันว่าในวังยามนี้ เต๋อเฟยงดงามดั่งล่มเมืองได้ท่านว่าจริงหรือไม่” สวีเจี้ยนคังต้องการกระพือถ่านไฟเก่าให้ลุกโชน และคิดอยากกลั่นแกล้งเจ้าลูกพ่อค้า ที่ยามได้พบหน้าก็เอาแต่ชวนเขาทะเลาะ
“กระหม่อมจะไปรู้ได้อย่างไร กระหม่อมไม่ได้อยู่ในวังเสียหน่อย” อวี้เหวินจิ้งไม่อยากจะสนทนากับเจ้าองค์ชายรองร้อยเล่ห์ ยามพบหน้าเขามักตีฝีปากด้วยเป็นประจำ
“ไม่รู้งั้นรึ ข้าก็คิดว่าเจ้าจะรู้ดีกว่าผู้ใดเสียอีก” สวีเจี้ยนคังต้องการปั่นหัวให้อวี้เหวินจิ้งเป็นทุกข์เป็นร้อนสักนิด อย่างน้อยก็ได้แก้แค้นเรื่องเมื่อครั้งเก่าก่อนบ้างก็ยังดี
“องค์ชายรองต้องการพูดอันใดกัน” อวี้เหวินจิ้งเริ่มมีอารมณ์อย่างรู้สึกควบคุมได้ยากนัก ยิ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับ
กุ้ยฮวาด้วยแล้วทำให้เขาไม่อาจนิ่งนอนใจ สงบปากสงบคำ
“ชายอื่นส่งจดหมายถึงสนมรักฝ่าบาท โทษคืออันใดกันนะ” องค์ชายรองพูดแล้วก็หัวเราะเดินจากไป ทิ้งให้ชายหนุ่มเดือดปุด ๆ ในอก ไม
