เสียงอ้อแอ้ดั่งคนเมาที่โดนหิ้วปีกโดยบ่าวรับใช้มายังเรือนหอที่ประดับประดาด้วยผ้าแดงและอักษรมงคลรวมทั้งมีโคมไฟตกแต่งไปรอบ ๆ
ลู่เซวียนเฉ่าที่ไม่ได้ตั้งใจมาเป็นเจ้าสาว หลับไปบนที่นอนแล้วด้วยซ้ำ พิธีเปิดหน้าอะไรนางไม่สนใจทั้งนั้น คาดว่าเรื่องมารดาสิ้นสุดนางก็จะไปตามทางของนาง และเขาก็คงแต่งสตรีที่เหมาะสมเข้าจวน ไม่ใช่คุณหนูตกอับท้ายจวนเช่นนาง
เมื่อได้ยินเสียงเจ้าบ่าวที่เมาหัวราน้ำจนน่าจะลืมคืนเข้าหอไปแล้วด้วยซ้ำ นางจึงลุกขึ้นแต่เมื่อจะก้าวขาลงก็ได้ยินเสียงลั่นกลอนประตูราวกับให้นางและเขาขลุกอยู่แต่ในเรือนไม่ออกไปไหน
ร่างของสตรีที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสวยงาม ริมฝีปากทาชาดสีแดงก่ำเดินออกมา ดูสภาพเจ้าบ่าวที่ไม่คล้ายเป็นเจ้าบ่าวแล้ว ทั้งกลิ่นเหล้าหึ่งเช่นนี้ จนต้องเอามือโบกพัดไปมาไล่กลิ่นเหล้าไม่ให้จมูกฉุน
“คืนเข้าหอมีค่าดั่งทองพันชั่ง ใครเป็นคนคิดคำนี้ขึ้นมา” นางรำพันเล็ก ๆ แล้วก็ตัดใจจับร
