หลายวันผ่านไป ลู่เซวียนเฉ่าไม่ได้ถูกอวี้เหวินจิ้งมาวุ่นวายอีก สงสัยขายหน้าที่โดนนางจับได้กระมังว่าเผลอใจให้นาง แต่คิดว่าอีกไม่นานก็ต้องพบกันอีกเป็นแน่
นางวุ่นวายกับการเก็บสมุนไพรที่ขึ้นชายป่าหลังจวนสกุลลู่ แม้ว่ามันจะทำให้นางเหนื่อยสักหน่อย แต่ขึ้นชื่อว่าสมุนไพรย่อมทำให้ตำลึงในหีบของนางหนักขึ้นแล้ว และวันนี้นางพบจินหยินฮวา เกสรดอกไม้ที่มีฤทธิ์เป็นยา ที่ร้านขายสมุนไพรกำลังเป็นที่ต้องการ แม้ไม่ใช่ยาสมุนไพรหายาก แต่ว่าช่วงนี้มีความต้องการมาก ผู้คนเป็นไข้ลมร้อนกันมาก จึงใช้เป็นจำนวนมาก ในคลังยาจึงขาดแคลน
นางรีบเก็บห่อสมุนไพรสองอย่างที่พบแล้วเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดีหยิบตะกร้าสมุนไพรแล้วออกจากสกุลลู่ไปทางสุนัขผ่านเช่นเดิม แต่วันนี้เหมือนมีอุปสรรคเล็กน้อย เพราะเผยจูเอ่อเดินเล่นมาพบนางโดยตั้งใจ ไม่มีคำว่าบังเอิญสำหรับเผยจูเอ่อ
“หึ...น่าสงสารเสียจริง ท่านน้าเขยเลี้ยงขอ
