อิฐ อินทุ
คำถามจากปากคุณเตมันสร้างความเจ็บปวดให้ผมอย่างแปลกๆกับสิ่งที่ผมทำลงไป มันยังไม่เพียงพอหรือไม่ถูกใจเขาอีกหรือ หลังจากที่ผมตอบคำถามเขาเป็นที่เรียบร้อย ผมแทบอยากจะวิ่งออกจากห้องนอนของตัวเองไปให้พ้นๆ ณ ที่ตรงนั้นแต่กลับมีวงแขนเรียวเล็กกอดรั้งตัวผมเอาไว้อย่างเหนียวแน่นทั้งที่น้ำตาของผมก็ยังรินไหลเป็นสาย ผมไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนนับตั้งแต่ที่ผมเรียนมัธยมพร้อมการสูญเสียผู้หญิงคนที่ผมรักมากที่สุดไป เนื่องจากผมต้องออกจากโรงเรียนกลางคันเพื่อออกมาบริหารธุรกิจทำให้เธอต้องเสียใจอยู่นานแล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อกลับไปอีกจากวันที่เราจากกัน มาวันนี้ความรู้สึกดีๆเหล่านั้นที่ผมเคยได้รับจากอดีตแฟนสาวมัธยมมันเหมือนว่าความรู้สึกดังกล่าวเริ่มกลับมาสู่หัวใจผมอีกครั้ง ทันทีที่ผมลองเปิดใจให้กับผู้ชายคนนี้ถึงเขาจะมีอายุมากกว่าผมแต่เขาก็มีความน่ารัก ขี้น้อยใจ เอาแต่ใจคล้ายกับเด็กเล็กๆ ทำให้ผมรู้สึกมีค
