@ สนามบิน
“เธียร์ ขอบคุณนะที่มารับกุล” กุลภรณ์ยิ้มกว้างเดินลากกระเป๋าเดินทางมุ่งตรงมาหาเธียร์วิชทร์ที่กำลังยืนรออยู่ประตูทางออก
“ไม่เป็นไร” เสียงทุ้มต่ำตอบกลับกุลภรณ์ด้วยใบหน้าเรียบเฉยตามแบบฉบับของเขา ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมือไปจับกระเป๋าเดินทางของกุลภรณ์มาถือเอาไว้กับตัวเอง
“กุลกลับมารอบนี้ อยู่นานแล้วนะ พอดีธุรกิจที่โน่นลงตัวแล้ว” กุลภรณ์เอ่ยบอกกับเธียร์วิชทร์ดั่งคนอารมณ์ดีพร้อมกับรอยยิ้มกว้างด้วยความดีใจประดับบนใบหน้าของเธอตั้งแต่เห็นเธียร์วิชทร์มายืนรอรับ
“ผลตอบแทนดีใช่ไหม” ประโยคคำถามของเธียร์วิชทร์ ทำให้กุลภรณ์ถึงกับยิ้มหน้าเจื่อน เพราะเมื่อเจอชายหนุ่มทุกครั้งก็มักจะเอ่ยถามหรือพูดคุยกันเรื่องธุรกิจอยู่ตลอด
“ดีมากเลย เดี๋ยวว่าง ๆ เราค่อยคุยกันเรื่องงานเถอะ” ใบหน้าน้อยใจของกุลภรณ์แสดงออกชัดเจน
“อืม กลับคอนโดเลยไหม” เธียร์วิชทร์เดินลากกระเป๋าของกุลภรณ์เดินออกไปยังประตูทางออกของสนา
