“ชาเหรอลูก?” เสียงแหบแห้งของคุณหญิงอัจฉราเอ่ยขึ้นมาเบาหวิว เพียงแค่เห็นใบหน้าของลูกสาว รอยยิ้มบางจึงปรากฏบนใบหน้าของคุณหญิงที่นอนอยู่บนเตียง
“ชาเองค่ะแม่ ชากลับมาหาแม่แล้วนะ” เสียงหวานของชามาตอบรับผู้เป็นแม่ เมื่อถูกเอ่ยถามขึ้นมา
“แล้วหลานแม่ล่ะลูก” คุณหญิงอัจฉราเอ่ยถามหาหลานสาวของตัวเองด้วยความโหยหา อยากเห็นหลานสาวตัวจริงใจจะขาด
“อยู่กับพ่อของเขาค่ะ”
“หนูยอมให้โอกาสตาเธียร์แล้วใช่ไหมลูก” น้ำเสียงของคุณหญิงอัจฉราเหมือนคนมีหวัง อย่างน้อยเธอก็ยังหวังว่า ชามาจะกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกับเธียร์วิชทร์
“หนูไม่รู้ค่ะ หนูตอบไม่ได้” เป็นเรื่องที่ใครหลายคนต่างพากันเอ่ยถามเธอ ซึ่งเธอนั้นก็ตอบคำถามในข้อนี้ไม่ได้เหมือนกัน
“แม่อยากให้หนูทบทวนหัวใจตัวเอง ชีวิตคนเราจะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้เลย ใช้ชีวิตวันนี้ให้ดีก็พอ” คุณหญิงอัจฉราเอ่ยเตือนสติลูกสาวของตัวเอง กลัวว่าชามาจะใช้ทิฐิในการตัดสินใจกับเ
