ค่ำคืนที่ดวงจันทร์กลมโตสาดแสงสีเหลืองนวลผ่องเข้ามากระทบใบหน้าสะสวยของชามาที่กำลังยืนทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตของตัวเองเงียบ ๆ อยู่ระเบียงห้องนอน
“นอนไม่หลับเหรอ” ร่างสูงของเธียร์วิชทร์เดินออกมานอกระเบียงมาตามหญิงสาวที่ยืนอยู่เงียบ ๆ คนเดียว
“ชากำลังคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา”
“หนึ่งในนั้นก็คงเป็นการกระทำแย่ ๆ ของพี่สินะ!” น้ำเสียงเสียใจแฝงอยู่ในประโยคที่เอ่ยออกมา เพียงแค่นึกถึงอดีต เธียร์วิชทร์กลับรู้สึกผิดไม่น้อยกับการกระทำของตัวเองที่เคยกระทำกับชามา
“แสนรู้” หญิงสาวหยอกล้อเธียร์วิชทร์ด้วยรอยยิ้ม ชามาไม่อยากให้เธียร์วิชทร์คิดโทษตัวเองในอดีตที่ผ่านมา เพราะปัจจุบันสำคัญที่สุด
“พี่ไม่ใช่แมวนะครับ”
“ชาหมายถึงหมาค่ะ”
“โห! เดี๋ยวนี้ปากคอเราะรายขึ้นนะเรา” ชามากลับมาครั้งนี้ หญิงสาวเริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น สร้างสีสันให้กับชีวิตของเธียร์วิชทร์ไม่น้อย
“ติดมาจากพี่เธียร์นั่นแหละค่ะ
