รั้วบ้านสีขาวสะอาดตา ภายในตั้งตระหง่านด้วยบ้านหลังใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้ และดอกไม้เรียงรายด้วยความร่มรื่น เสียงหัวเราะของเด็กหนุ่มหน้าตาดีกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักดังลั่นบริเวณสวนหน้าบ้าน
“โอ๊ย!!” เสียงหวานของเด็กหญิงชามาดังขึ้น เมื่อสะดุดก้อนหินล้มลงกับพื้นหญ้าหน้าบ้าน สร้างความตกใจให้กับเด็กหนุ่มไม่น้อย รีบวิ่งเข้ามาดูอาการของชามาด้วยความร้อนรน
“ชาเป็นยังไงบ้าง เจ็บรึเปล่า”
“พี่เธียร์ ชาเจ็บมากเลย” เด็กหญิงชามาเอ่ยบอกกับพี่ชายคนสนิทด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ความเจ็บเข้ามาเล่นงานเธอแทบจะร้องไห้ออกมา
“ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่ตรงนี้” พี่เธียร์ของหญิงสาวเป่าลมเบา ๆ ลงบนแผลของชามา ความอ่อนโยนของพี่ชาย ทำให้ชามาถึงกับหยุดนิ่งเก็บน้ำตาของตัวเองเอาไว้
“พี่เธียร์จะไม่หายไปไหนใช่มั้ย” มือเล็กจับแขนพี่ชายเอาไว้ด้วยสายตาออดอ้อน พี่เธียร์สำหรับชามาคือเซฟโซนที่ดีที่สุดคนหนึ่งก็ว่าได้
“พี่ไม่หายไปไหนหรอ
