มะลิขยับเนื้อตัวที่เมื่อยขบเพราะถูกใช้งานอย่างหนักหน่วงมาทั้งคืนอย่างยากลำบาก เพราะไม่ว่าจะขยับแผ่วเบาแค่ไหนก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความปวดหนึบได้ โดยเฉพาะตรงนั้น... ตรงที่เขาตักตวงมาราธอนมาจึงถึงเช้ามืด
“จะรีบไปไหน”
ทั้งๆ ที่คิดว่าขยับตัวแผ่วเบาที่สุดแล้วนะ แต่คนตัวโตที่ถ้าหล่อนจำไม่ผิดล่ะก็พึ่งหลับไปตอนเช้ามืดก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจนได้แต่หล่อนไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวเขานี่ ในเมื่อทุกอย่างมันจบลงแล้ว หล่อนไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวของเขาอีกแล้ว
“จะไปจากที่นี่ค่ะ”
ตอบออกไปคล้ายกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่แท้จริงแล้วภายในอกเจ็บลึกราวกับถูกคว้านด้วยมีดแหลมคมก็ไม่ปาน เจ็บจนแทบจะกระอักออกมาเป็นลิ่มเลือด
คนตัวโตขยับกายลุกขึ้น กระชากหล่อนให้มาเผชิญหน้า “เมื่อคืนยังคุณแมทธิวคะ คุณแมทธิวขา เร็วๆ ค่ะ แรงๆ ค่ะ อยู่เลย แล้วทำไม... ผีเข้าหรือไงตอนนี้ถึงทำเป็นหน้าบูดหน้าบึ้งน่ะ” เขาเขย่าหล่อนแรงๆ อย่างมีอารมณ์
