คนถูกเรียกชื่อผุดลุกขึ้นยืนและก้าวอ้อมโต๊ะออกมาเผชิญหน้ากับสาวน้อยที่ตัวเล็กลงไปถนัดตาเมื่อมายืนอยู่เบื้องหน้าของเขา
“และขอสักทีเถอะนะ เลิกเรียกฉันว่าพี่ชายได้แล้ว...”
คนตัวโตจ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่มีร่องรอยแห่งความเอ็นดูหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
“เพราะฉันไม่มีวันเป็นพี่ชายของเธอได้ ไม่มีวันเป็นจำใส่กะโหลกของเธอเอาไว้ซะด้วย!”
มาร์กาเร็ตร้องไห้โฮด้วยความเจ็บปวดใจมองผู้ชายที่ตัวเองแอบรักแอบหลงด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ทำไมเขาทำกับหล่อนแบบนี้ ทำไมถึงทำกับหล่อนได้อย่างเหี้ยมโหดแบบนี้ หล่อนทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ ทำอะไรให้เขาโกรธเคือง
“พี่ชาย... พูดเหมือนไม่ได้รักเค้าแล้ว...”
แทนที่จะได้รับคำปลอบประโลมกลับมาบ้าง แต่สิ่งที่หวังก็ต้องพังทลายลงจนไม่เหลือชิ้นดีเมื่อคำพูดอำมหิตเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยเกินสตรีของอันโตนิโอดังขึ้นแผ่วเบาแต่ชัดเจนฝังแน่นลงไปในจิตวิญญาณ
“ฉันไม่
