มะลิอดแปลกใจไม่ได้ที่จู่ๆ ก็มีเจ้าหน้าที่ของสายการบินลำที่หล่อนกำลังโดยสารอยู่นั้นมาเรียกให้ออกมาจากตัวเครื่อง และให้เดินออกไปที่ด้านหน้าของตัวสนามบิน
“เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถึง...”
“คือมีคนแจ้งว่าคุณขโมยของบางอย่างของเขามา และตอนนี้เขาจะมาทวงคืนค่ะ”
คำชี้แจงที่ไม่น่าจะเป็นคำอธิบายได้ของเจ้าหน้าที่สายการบินทำให้มะลิยิ่งกังขามากขึ้นไปอีก หล่อนจ้องหน้าคู่สนทนาแต่คู่สนทนาเอาแต่จ้ำเดินไม่สนใจจะมองหน้าหล่อนแม้แต่นิดเดียว
“เอ่อ หมายถึงอะไรคะ คือดิฉัน... ไม่ได้เป็นขโมย...”
“เรื่องนั้นคงต้องคุยกันเองนะคะ เพราะทางเราไม่อยากเดือดร้อน”
ยิ่งฟังมะลิก็ยิ่งสับสน นี่หล่อนไปขโมยอะไรจากใครมาอย่างนั้นหรือ คนๆ นั้นถึงได้ตามมาทวงถึงสนามบินนี่ แต่หล่อนไม่เคยมีนิสัยขี้ขโมยเลยนี่น่า แล้วจะไปขโมยของใครมาได้ยังไงกัน
“แต่เครื่องจะออกแล้วนะคะ ถ้าดิฉันออกมาตกลงกับคนๆ นั้น ดิฉันก็จะตกเครื่อง...”
“ถึงคุณจะ
