หลังจากเรียนจบนุ่นกับเนก็ไม่ได้พบกับโมและปิงอีกเลย แต่ก็ยังมีการติดต่อกันตลอด แถมยังเล่าประสบการณ์ต่างๆ ที่นุ่นกับเนได้ลองรสชาติใหม่ๆ ให้เพื่อนทั้งสองฟัง จนในที่สุดทั้งคู่ก็อดไม่ได้ที่เคลียร์ตัวเองให้ว่าง เพื่อเดินทางมาเติมเต็มในสิ่งที่ขาดไป
ทั้งหมดนัดกันในร้านอาหารที่มีมุมส่วนตัวให้ได้คุยในเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นหันมามองหรือได้ยิน
“เนกับนุ่นนี่สุดยอดเลยอ่ะ เรากับโมนี่ตั้งแต่เรียนจบก็ไม่มีเรื่องแบบนี้เลย บอกตรงๆ ไม่กล้าอ่ะ ถึงจะต้องการแค่ไหนก็เถอะ ที่บินมานี่ก็เพราะมันเก็บเอาไว้ไม่ไหวแล้ว” ปิงพูดขึ้น
“แหม ปิง พูดซะเราดูแย่ไปเลย” นุ่นพ้อ
“ป่าวๆ อย่าเข้าใจผิดสินุ่น โมเองก็ต้องการเหมือนกัน จริงมั้ยโม”
“ไม่รู้ไม่ชี้” โมแกล้งไม่เออออกับปิง ทั้งๆ ที่ใจจริงก็ปรารถนาในสิ่งเดียวกัน
“ว่าแต่จะพักก่อนมั้ย เราหาที่พักไว้ให้แล้ว หรือว่า....” เนโยนหินถามทาง
“โห เน ถ้าพ้นคืนนี้ไปมีหวังเราอกแตกต
