เปลวไฟลุกท่วมรถยนต์ที่จะใช้ในการแข่งขันของรัณย์ ทุกคนในทีมต่างช่วยกันนำถังดับเพลิงมาดับเปลวไฟนั้น จนไฟดับลงก่อนที่คนอื่นๆจะมาถึง
"ภิณ!!" เสียงของฟ้าใส ปุณณ์ ปัณณ์ ภีม เอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"ภิณ! ภิณเจ็บตรงไหน บอกพี่" ภีมตกใจที่เห็นใบหน้าของน้องสาวมีคราบเลือดติดอยู่ เนื้อตัวก็ขะมุกขะมอม
"ภิณไม่ได้เป็นอะไร แต่ภิณตกใจ ลุงเขาช่วยภิณไว้" ภิณสวมกอดพี่ชายไว้ เนื้อตัวสั่นเทาด้วยยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย
"เลิกเรียกฉันว่าลุงสักที หน้าฉันเหมือนญาติฝั่งพ่อเธอหรือไง" รัณย์ตวาดลั่น เลือดก็ไหลลงมาอาบหน้า
"ลุงอย่าดุสิ ภิณยิ่งตกใจอยู่ ดุมากเดี๋ยวเลือดลุงก็ไหลหมดตัวหรอก" ภิณว่า ก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากันเมื่อเจอสายตาดุๆ ของรัณย์
"รัณย์ กูว่าไปมึงไปโรงพยาบาลก่อนเหอะ เลือดมึงไหลไม่หยุดเลย" นิค หัวหน้าทีมช่าง และมีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่ของรัณย์เอ่ยบอกอย่างเป็นห่วงในอาการ ที่บาดแผลมีเล
