หลังจากว่ายน้ำกันจนหนำใจ ทุกคนก็ชวนกันไปเล่นน้ำทะเล เสียงหัวเราะของความสนุกสนานดังไปทั่วบริเวณ บ้างก็นั่งเล่นทราย บ้างก็วิ่งไล่จับปูลม บ้างก็จับกันโยนลงทะเลจนสำลักน้ำทะเลหน้าดำหน้าแดง กินน้ำทะเลกันไปคนละหลายอึก แต่ก็ยังหัวเราะกันลั่น โซน เรน ธันน์ก็ทำตัวกลมกลืนย้อนวัยไปกับเด็กๆ
"ดูโซนกับเรนดิเหมือนเด็กเลย ธันน์ก็เป็นไปกับเขาด้วย" บัวหัวเราะกับภาพตรงหน้า ยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขอยู่ตรงหว่างขาของธาม โดยที่เรียวขาทั้งสองข้างของเธอพาดผ่านท่อนขาแข็งแรงข้างหนึ่งของเขาไว้
"นานแล้วที่ธามไม่เคยเห็นธันน์ยิ้มหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขจริงๆ แบบนี้ ธันน์พยายามยิ้มหัวเราะ เหมือนไม่รู้สึกอะไรกับอดีต แต่ในความเป็นจริงธันน์ยิ้ม หัวเราะก็เพราะไม่อยากให้ธามจมอยู่กับภาพความทรงจำในอดีต ทั้งที่ตัวเองก็ร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงพ่อกับแม่ ถ้าไม่มีไอ้เรนกับไอ้โซน เราสองพี่น้องก็คงลืมไปแล้วว่าจะต้องยิ้มยังไง หัวเร
