"เป็นอย่างที่ธามบอกจริงๆ ด้วย พอใกล้วันแข่งเทรย์ก็ซ้อมไม่ยอมหยุด ดูเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะ จริงจังสุดๆ" บัวยืนดูเทรย์ซ้อมขับรถแข่งบนอัฒจันทร์ในเวลาเกือบสามทุ่ม
"นี่แหละอีกมุมหนึ่งของไอ้เทรย์ มันถึงเป็นม้ามืดของการแข่งเมื่อปีที่แล้วอย่างที่ไม่มีใครคาดคิด" ธามพูดพลางถอดเสื้อช็อปมาคลุมไหล่มนไว้ ด้วยอากาศที่เย็นเกรงว่าเธอจะป่วยไข้ขึ้นมา
"ขอบคุณค่ะ แต่ธามก็เป็นคนที่เห็นความสามารถในตัวเทรย์ และปลุกมันขึ้นมา" น้ำเสียงหวานเอ่ยขอบคุณพร้อมทั้งกระชับเสื้อช็อปไว้
"ไอ้เทรย์มันมีความมุ่งมั่น การแข่งรถคือความฝันของมัน ฝันที่เหมือนกับฝันของธาม มันเลยยอมมาอยู่ในทีมทั้งที่ธามพูดกับมันแค่ไม่กี่คำ" มืออุ่นหนากอดกระชับเอวบางเข้ามาแนบชิดติดกาย
"ธามพูดกับเทรย์ว่ายังไงเหรอ เทรย์ถึงยอมมาร่วมทีม" ใบหน้างามเงยมองใบหน้าหล่อเหล่าอย่างใคร่รู้ปนสงสัย
"ปีที่แล้วธาม ไอ้เรน ไอ้โซน ได้ไปดูการแข่งเซอร์กิตที่ญี่ปุ่น ไอ้เท
