วันต่อๆ มา ฉันก็ทำงานตามปกติ โดยไม่มีใครสงสัยในความสัมพันธ์ฉันกับยองวอน ก็คุยกันแทบนับคำได้นี่ เขาไม่สนใจฉันสักนิด
"กินยายัง" เสียงกระซิบถาม ขณะที่กำลังแต่งหน้าให้กับยองวอน
"ยา? ..." ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปาก ฉันลืมกินยา!!!
"กินเดี๋ยวนี้" เขาบอกลอดไรฟัน
"รู้แล้วไม่ต้องมาทำเสียงโหด" ฉันย่นจมูกใส่ แล้วรีบหยิบยาในกระเป๋ามากินทันที ถ้าเขาไม่เตือนฉันได้ลืมจริงๆ แน่
"ดูแลลูกฉันให้ดีๆ" เขาส่งสายตาดุดัน
"ลูกนายคนเดียวรึไง" ฉันมองค้อนกลับอย่างลืมตัว อยู่ด้วยกันนานมันก็ชิน มีเผลอไม่กลัวเขาบ้าง
"...." เขาจ้องหน้าฉันเขม็ง
"ก็กินแล้วไง" ฉันทำปากยื่นใส่
"ฉันใจดีกับเธอมากเกินไปใช่มั้ย"
"นับครั้งได้ ศูนย์" ฉันพูดลอดไรฟันบ้าง เขาเคยใจดีกีบฉันตอนไหนยะ
"ซุบซิบอะไรกัน" ผู้จัดการโทยุนมองฉันกับยองวอนด้วยความสงสัย ไม่ได้สงสัยในความสัมพันธ์เราหรอก แค่สงสัยว่าคุยอะไรกันเท่านั้นแหละ
