“เกลียดมัน อีน้ำค้างมันไม่มีทางได้ดีกว่าฉัน หึ ไม่มีทางได้ดีกว่า” เสียงพร่ำเพ้อเอ่ยออกมาจากหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็ก
“ทุกอย่างเป็นของฉัน ฉันชนะและเหนือกว่ามันทุกอย่าง ตอนนี้ฉันมีทุกอย่าง ทุกอย่างเป็นของฉัน ฮ่าๆๆ”
“พ่อกลับก่อนนะหยาด” เสียงของชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนล้าก่อนจะหมุนตัวออกไปจากสถานที่แห่งนี้ สถานที่ที่ลูกสาวเขากำลังอยู่
สุดท้ายคนผิดก็หนีความผิดของตัวเองไม่พ้น สุดท้ายหยาดทิพย์ก็ได้รับโทษของตัวเองโดยที่พ่ออย่างนนนช่วยเหลืออะไรไม่ได้นอกจากมองลูกสาวอยู่ในชุดนักโทษหญิงอย่างเจ็บปวด แต่ที่เจ็บปวดกว่านั้นก็คงจะเป็นหยาดทิพย์ที่รับสภาพตัวเองไม่ได้จนทำให้เธอกลายเป็นคนเสียสติ หรือที่เรียกง่ายๆอีกอย่างว่าบ้านั่นเอง
สิ่งที่เกิดขึ้นและมรสุมในชีวิตของคุณนนนที่เจอ ทรัพย์สินที่เคยมีก็ว่างเปล่า อำนาจที่มีก็ไม่เหลือ คนในครอบครัวตอนนี้ก็เหลือเพียงเขาคนเดียว ลูกสาวที่เขารักแ
