ช่วงพักเที่ยงในวันเดียวกัน บุหงาก็หาอะไรทำไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนอย่างเธอ และด้วยความที่เธอเล่นโทรศัพท์มือถือไม่เป็น เลยไม่ได้ติดต่อกับคิมหันต์เลยในช่วงพักเที่ยง
"คุณบุหงาจะรับอะไรคะ?" ป้าแม่บ้านเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินลงมา
"พวกพี่เขาจะไปไหนกันเหรอจ๊ะ?"
"พวกเราจะไปร้านสะดวกซื้อตรงหน้าปากซอยค่ะ คุณบุหงาจะฝากซื้อของไหมคะ" แม่บ้านหนึ่งในนั้นตอบ
"ร้านสะดวกซื้อเหรอจ๊ะ"
"ใช่ค่ะ"
"มันคืออะไรเหรอร้านสะดวกซื้อน่ะ เหมือนกับห้างไหม?"
"ก็คล้ายๆ ค่ะแต่ว่าจะเล็กกว่า ของที่วางขายก็จะมีน้อยกว่าในห้าง"
"ฉันไปด้วยได้ไหม"
"คุณบุหงาบอกพวกเรามาก็ได้ค่ะว่าจะซื้ออะไร แล้วก็ฝากเงินมาเดี๋ยวพวกเราซื้อให้ดีกว่าค่ะ"
"แต่ฉันไม่เคยซื้อของฉันบอกไม่ถูกหรอกว่าฉันจะเอาอะไร" ก็แหงล่ะ ถ้าไม่ได้ไปเห็นกับตาตัวเองเธอก็เลือกไม่ถูกหรอก เพราะที่ผ่านมาก็มีคิมหันต์คอยช่วยออกไปซื้อของหรือซื้ออะไรต่อมิอะไรให้เธออยู
