หลายวันต่อมา
คิมหันต์คอยดูแลลูกน้อยของเขาอย่างใกล้ชิด เขาอยู่กับลูกมากกว่าที่บุหงาอยู่กับลูกซะอีก เพราะอยากให้เธอได้พักฟื้นหลังคลอดได้อย่างเต็มที่ และเธอก็มีหน้าที่แค่คอยปั๊มนมให้ลูกกินก็เท่านั้น
เขาดูแลตั้งแต่ลูกสาวตื่นนอน พาอาบน้ำ ป้อนนม และจนลูกน้อยหลับไปอีกรอบ คิมหันต์รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าลูกน้อย เขาไม่อยากจะห่างไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว อยากจะฟัดอยากจะหอมแต่ก็ทำไม่ได้เพราะลูกยังเล็กมาก
อาการแบบนี้ภาษาชาวบ้านก็คงจะเรียกว่าเห่อลูกนั่นแหละ
“ข้าวมาแล้วค่ะคุณบุหงา”
แม่บ้านเดินเข้ามาพร้อมกับยกอาหารสำหรับแม่ที่เพิ่งคลอดโดยเฉพาะมาให้บุหงา ตั้งแต่คลอดเธอยังไม่ได้ลงไปด้านล่างเลย เพราะคิมหันต์อยากให้เธอพักฟื้นให้หายดีกว่านี้ก่อน ทั้งที่เธอก็แข็งแรงดีเดินไปตั้งแต่ตอนที่อยู่โรงพยาบาลแล้วนะ แต่จะไปเถียงเขาได้ยังไงล่ะ
“คราวหน้าไม่ต้องเอาขึ้นมาข้างบนแล้วนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันลงไปกิน
