หลายเดือนต่อมา
สาวน้อยลูกสุดที่รักของคิมหันต์และบุหงาเติบโตมาเป็นเด็กที่น่ารักมาก ว่านอนสอนง่าย กินเก่งมากๆ และด้วยความน่ารักของแกทำให้คิมหันต์แทบจะไม่อยากออกไปทำงานเลย อยากอยู่กับลูกสาวตลอดเวลา
“เก็บเสื้อผ้าเสร็จหรือยังครับคุณภรรยา หืม...” คิมหันต์เดินเข้ามาสวมกอดภรรยาจากด้านหลังขณะที่เธอกำลังเก็บเสื้อผ้าอยู่ เพราะวันพรุ่งจะต้องเดินทางไปที่เกาะหมู่บ้านของบุหงาแต่เช้าตรู่ ตอนนี้ก็มาอยู่ที่โรงแรมเตรียมพร้อมที่จะเดินทางแล้ว
เขาทำตามที่สัญญาเอาไว้กับบุหงาว่าถ้าเธอแข็งแรงและลูกโตพอที่จะเดินทางไกลได้เขาจะพาเธอกลับไปหาแม่ของเธอ เขาอยากให้เธอรู้ว่าเขาไม่ผิดคำพูดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
“ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ”
“นอนพักเถอะ เดี๋ยวพี่ทำต่อให้เอง”
“ได้ไงล่ะจ๊ะ นี่มันงานของฉันนะ มันไม่ใช่หน้าที่ของสามีสักหน่อย”
“ครอบครัวมันไม่มีคำว่าหน้าที่ใครหน้าที่มันหรอกนะ เพราะเราเป็นครอบครัวเราถึงต้องช่ว
