EP 15 72 Hr.
คนพี่หายไป 3 วันติดต่อไม่ได้แปลกมากทั้ง ๆ ที่ปกติเขาเป็นฝ่ายตามคนน้องทั้งวันทั้งคืน ยัยน้องกินไม่ได้นอนก็ไม่หลับพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่ต้องกลัวจะตื่นสาย เลยพาร่างเล็ก ๆ กับตุ๊กตาต่ายเน่าตัวน้อยย่องไปห้องคนพี่ ขอนอนเตียงที่เคยนอนด้วยกันสักคืนเถอะ คิดถึงมากคิดถึงจนหยุดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ได้เลย อยากร้องไห้ดัง ๆ เพื่อระบายความอึดอัดภายในจิตใจ แต่ถ้าพ่อได้ยินเรื่องน่าจะไม่จบง่าย ๆ เสียงสะอื้นในความมืดค่อย ๆ เงียบหายไปพร้อมกับลมหายใจที่สม่ำเสมอ ความเหนื่อยล้าสะสมมาหลายวันทำให้ยัยน้องไม่เหลือแรงใด ๆ อีกแล้ว เสียงประตูเปิดออกก็ไม่สามารถทำให้ยัยน้องรู้สึกตัวตื่นได้ ร่างสูงยืนอยู่ข้างเตียงที่คุ้นเคยแค่แปลกใจว่าทำไมคนน้องถึงมานอนตรงนี้ เขาทำได้แค่สอดตัวเข้าอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ข่มตานอนจนหลับไป
"อื้ออออออ" เสียงคนน้องร้องเบาๆ ในเวลาเช้า แถมยังบิดตัวไปมาจนทำให้คนพี่รู้สึกตัวตื่นตาม เขานอ
