EP 7 คนเดียว
1282 คำ
EP 7 คนเดียว
น้ำตกเหวสุวัต…
ยัยน้องพาคนพี่เข้าอุทยานตั้งแต่ช่วงเช้าหลังกินข้าว ก้าวกับเหมต้องติดตามมาด้วย ยัยน้องหอบของว่างและน้ำดื่มติดรถมาเพื่อใครหิว ระหว่างทางเกือบ 30 นาทีในรถยัยน้องใส่หูฟังหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างรถโดยไม่พูดกับ TD สักคำเดียว มันทำให้เขารำคาญใจมากขึ้นไปอีกกับเขาทำไมต้องเงียบแบบนี้
Kao : จอดตรงไหนดีครับ
Ni : แถวนี้ก็ได้คะเราต้องเดินขึ้นไปกันต่อไม่นานมากหรอกค่ะไม่ถึง 1 กิโล
เป็นตามที่ยัยน้องบอกเดินง่ายไม่ไกล พอทุกคนมาถึงบรรยากาศมันสดชื่นแบบสูดอากาศได้เต็มปอด ก้าวกับเหมหลังจากออกจากกองทัพมาอยู่กับ TD ก็ไม่ได้เดินป่า ตั้งแคมป์อีกเลยด้วยเรื่องเรียน เรื่องงานของผู้เป็นนายที่แทบจะไม่มีช่วงให้พัก พอมาเจอแบบนี้ก็ฮีลใจอยู่เหมือนกัน
Kao : สดชื่นดีครับคุณนิชา
Ni : ช่าย...เมื่อก่อนนิชามาบ่อยนะคะไม่รู้จะไปไหนมาที่นี่ นั่งมองโน้นนี้นั้นสบายใจก็กลับ หลัง ๆ ช่วยงานที่ไร่เยอะเลยไม่ได้มาเลยค่ะ นี่น้ำองุ่นนิชาหิ้วมาด้วยพี่ ๆ ดื่มก่อน
TD : พูดมากจริง
Ni : เอ้า...พี่เท็ดดี้จะให้หนูไม่พูดเลยก็ได้นะคะ
(แปลกคนจะไม่ขัดฟิลคนอื่นสักวันจะตายไหม ปกติไม่พูดก็ดีอยู่แล้วเอ่ยปากที่น่าตีปากนัก ความในใจของนิชาที่แสดงออกทางสายตาส่งไปที่คนพี่อย่างไม่เกรงกลัว ไม่รู้ทำไมไม่ค่อยกลัวเขาเหมือนที่คนอื่นกลัวนักกลัวหนาเหมือนกัน)
TD : …
แค่ก ๆ ... เสียงสำลักน้ำของก้าว ทำเอายัยน้องตกใจรีบเดินเข้าไปตบหลังก้าวเบา ๆ โดยไม่ทันสังเกตว่ามีสายตาคู่ 1 มองอย่างไม่พอใจ เอาอีกแล้วสนิทกับทุกคนยกเว้นคนเดียว คือ เขา
Kao : คุณนิชาพอแล้วครับ
(เท้าผมรีบถอยหลังหนีไปหลบหลังไอ้เหมทันที…ผมรู้สึกได้ถึงอารมณ์ของผู้เป็นนาย ที่สำลักเพราะคำว่า "พี่เท็ดดี้" นี่ละครับ แล้วต้องตกใจอีกรอบคือนายของผมยอมให้คุณนิชาเรียกด้วย น่าจะมีการตกลงกันมาก่อนเพราะคราวก่อนคุณนิชายังเรียกคุณอยู่เลย)
[Hem : มึงก็เสือกไม่เก็บอาการ
Kao : รึมึงไม่ได้ยิน
Hem : เต็ม 2 รูหู]
ยัยน้องตัดสินใจเดินนำหน้าเพื่อหาที่นั่งพัก ก็พยายามหาที่หลบมุมเพื่อตัวเองจะได้เอาเท้าจุ่มน้ำเล่นได้ แต่คนเดินตามที่หน้าบุญไม่รับนี่สิซึ่งปกติก็แบบนั้นอยู่แล้ว TD หงุดหงิดใจทุกครั้งที่ยัยน้องทำตัวสนิทสนมกับคนอื่น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงสนิทกับคนง่ายดายไม่ระมัดระวังตัวเองเลย TD ยืนซ้อนตัวเองอยู่ข้างหลังยัยน้องยิ่งทำให้รู้ว่ายัยน้องตัวจิ๊ดเดียวเมื่อเทียบกับความสูงของเขา ก้าวกับเหมเดินเฝ้าระวังอยู่ห่าง ๆ ทำเนียนดูโน่นนี่นั่น TD เองนั่งใกล้ยัยน้องโดยที่ยัยน้องไม่ได้สนใจ ทำให้ตอนยืดตัวจะลุกขึ้นดันเซล้มไปนั่งอยู่บนตัว TD แบบในซีรี่ย์ที่เธอติดงอมแงมต้องดูทุกวัน
Ni : นะ นะ หนูขอโทษค่ะ
คนน้องพยายามดันตัวเองออกจากตักคนพี่อย่างร้อนรน ทำยังไงก็ลุกไม่ได้ไม่ใช่เพราะน้ำหนักตัวเธอ แต่เป็นมือเรียวของคนพี่ที่จับประคองเอวไว้ตอนที่เธอล้มลงมาที่ตัก แล้วก็ไม่ยอมปล่อยแรงอันน้อยนิดดิ้นไปมาบนตักสร้างความพอใจไม่น้อยให้ TD จนเขาเผลอยกยิ้มกริ่ม ภาพตรงหน้าของยัยน้องที่ห่างกันแค่คืบทำตัวเธอเองใจเต้นแรงอยู่ไม่น้อย แต่ก็ดึงสติกลับมาทันเลยเอามือหยิกไปที่แขนของคนพี่ ถามว่ารู้สึกไหมบอกเลยว่า...ไม่ ยัยน้องแรงเท่ามดกัด สักพักTD ก็ยอมปล่อยตัวเธอออกจากอ้อมกอด ยัยน้องรีบลุกขึ้นเอามือปัดซ้ายปัดขวาตามตัว แล้วก็รีบเดินกลับไปตามทางก่อนจะหันพูดกับบอดี้การ์ดทั้ง 2 ของ TD ว่า "ฝากเก็บของด้วยนะคะ" ภาพยัยน้องเดินสับเท้าออกไป TD รีบเดินตามไปห่าง ๆ แต่ยังคงอารมณ์ดีอยู่รอยยิ้มจาง ๆ ทำให้ก้าวกับเหมรับรู้ได้ทันที ว่านายหญิงของพวกเขาได้ปรากฏขึ้นมาแล้วพวกเขาคงต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นกับคุณนิชา เพื่อไม่ให้นายของเขาขุ่นเคืองใจอย่างไม่มีเหตุผลเหมือน 1-2 วันที่ผ่านมา
TD : อยากกินก๋วยเตี๋ยว
Ni : …
TD : …
Ni : ฮึ…วันนี้ร้านป้าเขาปิดค่ะหวยออกป้าหยุดเดือน 2 วัน เกร็งหวยแต่ถ้าถูกหวยป้าจะหยุดต่ออีกวัน
TD : …
Ni : เดี๋ยวหนูพาไปร้านไก่ย่างแทนเขาได้มิชลินไกด์ด้วยนะ
TD : อืม
Ni : แล้วพี่อยากไปไหนอีกไหม
TD : แล้วแต่
Ni : งั้นกลับไร่กันดีกว่าค่ะ
คาเฟ่เล็ก ๆ ของนิชาภายในร้านจะมีไวน์กับขนม แยม น้ำองุ่นที่เธอเป็นทำเอง เธอทำคาเฟ่เพื่อรองรับลูกค้าที่มาพักเป็นหลักจึงไม่ได้ขยายกิจการให้ใหญ่ขึ้น เพราะเธอยังเรียนอยู่บวกกับงานในไร่อีก โรงบ่มไวน์เธอเองก็ต้องไปตรวจดูเช่นกัน พ่อเธอสอนว่าแม้จะไม่เก่งแต่ก็ต้องเรื่องรู้เพราะเราเป็นเจ้าของยังไงก็ต้องเข้าไปดูเองทุกอย่าง ไม่งั้นอนาคตจะไม่รู้เรื่องแล้วจะคุมคนงานยาก คนงานจะไม่เชื่อถือ ไม่เคารพเรา ยิ่งเราเป็นเด็กกว่าเขาบางคนจะยิ่งดูถูก เลยต้องทำแทบทุกอย่างเลยไม่มีเวลาไปเที่ยวเล่นนอกไร่แบบเพื่อนคนอื่น นิชามีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน แต่ก็เด็กเรียนเหมือนกันอีกคนน่าจะไปต่างประเทศหลังจบ ม. 6 อีกคนจะย้ายไปเชียงใหม่พร้อมกับที่บ้าน มีแค่เธอที่จะไปเรียนต่อกรุงเทพ พอรถเลี้ยวเข้าไร่ดิ วัลเล่ ยัยน้องก็บอกให้เหมที่วันนี้ทำหน้าที่ขับรถจอดตรงด้านหน้าไร่ และจะขอตัวลงก่อนเพราะมีออเดอร์ขนมเข้ามาเลยต้องทำให้เสร็จวันนี้ ไหนจะช่วงเย็นมีงานวันเกิดเธอด้วย ถ้าทำเสร็จก่อนจะได้ไม่ต้องเป็นกังวลว่าเช้าพรุ่งนี้จะไม่ทัน แล้วก็ฝากให้เด็กที่ร้านแพคส่งลูกค้าโดยไม่ต้องรอเธอมาก็ได้
Ni : พี่เท็ดดี้จะลงมาทำไม
TD : กาแฟ
Ni : อ๋อ…ไม่ต้องลงก็ได้เดี๋ยวหนูชงให้แป๊บเดียว
TD : ลงไม่ได้?
Ni : ตามใจค่ะ
TD : เข้าบ้านไปก่อนเลย
Kao / Hem : ครับนาย
Ni : อ้าววว...แล้วพี่จะกลับยังไงอ่ะ
TD : พร้อมเรา
Ni : นานนะคะ นิชาต้องทำขนม 3-4 ชม. เลย
TD : อืม
Ni : งั้นเดี๋ยวพี่นั่งเล่นตรงโต๊ะด้านในนะ หนูกั้นไว้ส่วนตัวของนหนูคนเดียวมีโซฟาเบดเล็ก ๆ ด้วย เดี๋ยวทำอะไรเสร็จแล้วหนูจะบอก
(ฉันท้อแท้เหลือเกินที่ต้องแปลภาษาจากหน้าของเขา คนอะไรพูดยาวหน่อยก็ไม่ได้)
- ผู้เขียน
